ماجرای تازه بودن پیکر شیخ صدوق پس از سالها

یکی از مراجع و علمای بزرگ قرن چهارم، علامه بزرگ، شیخ صدوق (محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه) معروف به «ابن بابویه» است. وی درحدود سال 307 قمری در قم متولد شد و در سن هفتاد و چند سالگی، به سال 381 قمری در ری از دنیا رفت و قبر شریفش در همانجا، در قبرستان معروف به ابن بابویه مزار شیفتگان حق است. این عالم بزرگ در حدود سیصد جلد کتاب در فقه و حدیث و رجال و کلام و غیره نوشت که از معروفترین آنها من لایحضره الفقیه است. از عجایب اینکه: در سال 1238 هجری بر اثر بارندگی شدید و جاری شدن سیل، شکافی در کنار قبر او پیدا شد و قسمتی از مرقد شریفش خراب گردید، عده ای برای تعمیر مرقد، آماده شدند، در حین کندن اطراف قبر، سردابی را یافتند، داخل سرداب رفته و تجسس کردند پیکر مقدس شیخ صدوق را ترو تازه یافتند، در حالی که کفنش پوسیده شده بود، حتی رنگ حنای روی ناخن ها  و اثر کمربند در قسمت کمر او پیدا بود، گویی تازه او را دفن کرده در حالی که 857 سال از دفن او می گذشت. زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار بود، جریان در همه جا شایع شد و این خبر به گوش فتحعلی شاه رسید (سیاست فتحعلی شاه- دومین شاه قاجار – این بود که به مراجع و علما، اظهار دوستی می کرد) فتحعلی شاه خودش شخصا، این موضوع را پیگیری کرد، به شهر ری رفت و با جمعی از اعیان کنار قبر شیخ صدوق – طاب ثراه – رفتند، علما و شخصیت های مورد اطمینان خود را داخل سرداب فرستاد، آنها رفتند و بدن مطهر شیخ صدوق رحمة الله را ترو تازه یافتند و همگی نزد فتحعلی شاه آمده و گواهی دادند، و برای شاه ثابت شد و او یقین کرد که این خبر، راست است. آنگاه فتحعلی شاه دستور داد بارگاه مجلل و زیبا، روی شیخ صدوق رحمة الله که هم اکنون نیز پابرجاست، ساختند.