صدای دوزخیان و عذاب زنان بی پروا

صدای دوزخیان
عمرو بن ثابت گوید: حضرت امام محمدباقر (ع) فرمود: اهل دوزخ از شدت عذاب، صدای عوعو سگ و گرگ می دهند. سپس افزود: چه می پنداری درباره ی گروهی که در دوزخ نه فرمان حتم الهی و قضای قطعی او تعلق می گیرد تا بمیرند و از درد و رنج آسوده گردند و نه از عذاب آنان کاسته می شود؟ در آتش جهنم تشنه و گرسنه، چشمانشان کم سو، کر، گنگ صورت هایشان سیاه، حسرت زده، پشیمان، مورد خشم قرار گرفته، عذاب بر آنان ترحم نمی آورد و سبک نمی گردد. در آتش کشیده می شوند، از آب جوشان نوشانیده و با خار گیاه پذیرایی می شوند. فرشتگان عذاب با گرزهای گران و آتشین بر سر و صورت آنان می نوازند و به صورت در آتش جهنم می کشند. همنشین آنان شیطان هایند و در غل و زنجیر به بند کشیده شده و چنانچه دعایی بخوانند و راه نجاتی بجویند کسی به آنان پاسخ نمی دهد، آری این است حال کسی که در آتش دوزخ درآید.

عذاب زنان بی پروا
امام هشتم از پدران معصومش (ع) از امیرالمؤمنین (ع) نقل می کند: روزی من و فاطمه (ع) بر پیامبر (ص) وارد شدیم، او را شدیدا گریان یافتیم. گفتم: پدر و مادرم فدایت گردد یا رسول الله شما را چه چیزی به گریه آورده است؟ فرمود: یا علی شبی که مرا به معراج می بردند گروهی از زنان امتم را در عذاب شدید و سخت دیدم. برای من تعجب آور شد و باور نمی کردم، از این رو سخت گریستم؛ زیرا گروهی زن را دیدم که به موی سر آویخته اند و مغز سرشان می جوشد. زنانی را دیدم به زبان آویخته و آب جوش به حلقشان ریخته می شود. زنانی به پستان ها آویزان شده و زنی را دیدم که از گوشت جسدش می خورد، در حالی که آتش از زیر او زبانه می کشید. زنانی را دیدم که دست و پاهاشان بسته بود و مار و عقرب ها به جانشان ریخته بودند. زنی را دیدم کر، کور، و گنگ در تابوتی از آتش که مغز سر وی از بینی او سرازیر بود، در حالی که بدن او پر از جذام و برص (پیسی) بود. زنانی را دیدم در تنور آتش به پاها آویخته، زنانی را دیدم که گوشت های جلو و پشت آنها را با قیچی های آتشین می بریدند. زنی را دیدم صورت و دست هایش می سوخت و روده هایش را می خورد. زنی را دیدم که سر او چونان سر خوک و بدنش چون خر با هزار هزار رنگ عذاب. زنانی را دیدم به شکل سگ و آتش از مقعدشان داخل و از دهانشاش خارج می گشت، در حالی که فرشتگان با گرزهای آتشین به سر و بدنشان می زدند. فاطمه زهرا (ع) عرض کرد حبیب من و نور چشمان من کردار و سیره ی اینان چه بوده است که خدا بر آنها این عذاب را نهاده است؟
پیامبر (ص) فرمود: زنانی که به موی سر آویخته بودند کسانی هستند که موی سرشان را از نامحرمان نمی پوشانند. آنان که به زبان آویخته بودند شوهرانشان را آزار می دادند. آن که به پستان آویخته بود زنی است که از هم بستر شدن شوهر با او مانع می شود. آن که به پاها آویخته بود زنی است که بدون اذن شوهر از خانه خارج می گردد. زنی که گوشت بدن خود را می خورد کسی است که بدنش را برای نامحرمان آرایش می کند. زنانی که دست هایشان به پاهایشان بسته و مار و عقرب بر آنان تسلط دارند زنانی هستند که نسبت به طهارت جامه، وضو بی موالات و لاابالی هستند، از جنابت و حیض غسل نمی کنند، به نظافت بدن نمی کوشند و نسبت به نماز کاهلند؛ اما زنانی که کور، کر و گنگ دیده شدند همان زنان خرابکار و هرجایی هستند که فرزندان نامشروع خود را به شوهرانشان نسبت می دادند.
زنانی که گوشت بدن هایشان را با قیچی های آتشین می بریدند کسانی هستند که خودشان را بر مردان عرضه می کنند. اما آن گروه زنانی که صورت و بدنشان می سوخت و از روده ها و امعای خود می خوردند زنان واسطه گر بین مرد و زن زناکارند، و آن زنانی که سرشان چون خوک و بدنشان چون خر شده بود همان زنان سخن چین و دروغگویانند و آن دسته زنانی که به شکل سگ درآمده بودند و آتش از مقعدشان داخل و از دهانشان خارج می گشت زنان آوازه خوان، نوحه گر حسودند. سپس پیامبر (ص) فرمود: وای بر زنی که شوهرش را به خشم آورد و خوشا به حال زنی که شوهرش از او خشنود و خوشحال باشد.
اشاره:
1ـ گناه مادامی که با کیفر الهی در مصائب دنیا، یا حال احتضار یا در برزخ یا در صحنه قیامت و ساهره ی معاد قابل زدودن و آمرزش و بخشایش است هرگز به این وضع اندوهبار که انبوهی از عذاب را به همراه دارد تعقیب نمی شود.
2 ـ اگر گناه عملی با گناه اعتقادی عجین گردد و سر از کفر و نفاق درآورد تطهیر چنین گنه کار در مصائب و مشکلات یاد شده آسان نیست. به امید رحمت سابق بر غضب خدا.