درخواستهای پیامبر اکرم از خداوند و اجابت آنها در شب معراج

حدیثی است در جلد ششم بحارالانوار. مقدماتش بماند تا می رسد به این جا که رسول الله (ص) فرمود: «جبرئیل با من آمد تا سدرة المنتهی، آن جا دیگر حرکت نکرد گفتم: در چنین جایی مرا تنها می گذاری؟ عرض کرد: یا محمد (ص)! تو را به خدا می سپارم؛ یعنی کمال افتخار را دارم با تو که خادم تو باشم اما نمی توانم بیایم همان جا توقف کرد. رسول الله (ص) فرمود: ایستاده بودم ببینم خدا چه
می خواهد، در همین حال دریایی از نور ظاهر شد و موجهای نور مرا حرکت داد از مقامی به مقام دیگر تا رسید به جایی و ندا رسید: "بایست"، مرتعش شدم، ایستادم، ندا رسید: "یا احمد (ص)"! پس گفتم: "لبیک و سعدیک انا عبدک بین یدیک؛ اینک منم بنده ضعیف تو و در برابر تو ایستاده ام"، فرمود: "العزیز یقرئک السلام؛ خدای عزیز! به تو سلام می کند". رسول الله (ص) عرض کرد: "سلامتی از خداست". ندا رسید: "یا احمد (ص)! «ءامن الرسول بمآ أنزل إلیه و المومنون کل ءامن بالله و ملئکته و کتبه و رسله...."» من هم از طرف خودم و امتم پذیرفته گفتم: "ربنا «....سمعنا و أطعنا.....»" ندا رسید: "تو مهمانی، هر چه بطلبی از ما می دهیم". عرض کردم: «غفرانک» این جا رسول الله (ص) خودش و امتش را به میان آورده اول دم از مغفرت زد. ندا رسید: دادیم. باز ندا رسید: بخواه. رسول الله (ص) «..... ربـنا و لاتحملنا ما لاطاقه لنا...» پروردگار! آنچه را که فوق طاقت ماست از ما مخواه تا آخر این آیه (آخر سوره بقره) خواسته شد و حضرت خواست که گرانباری را از امت من بردار. ندا رسید: برداشتیم که این جا تفسیرش در احادیث اهل بیت زیاد است. از جمله ندا رسید: «یا محمد (ص)! در امم سابقه مقرر داشته بودیم که هر کس می خواست قربانی کند مثلا گوسفندی را، بایستی به بیت المقدس ببرد، لکن برای امت تو قربانی نمودن را محل خاصی نیست و اگر مورد قبول ما واقع شد که خوب، اگر هم نشد، آفات دنیوی را از آنها برمی داریم و اگر در اثر نداشتن تقوا قبول نشد، از عقوبات دنیویه کاسته می گردد. کارهای دنیا درست می شود. در هر حال قربانی تو از هر که باشد، پاداش دارد. دیگر آن که در امم سالفه محلی خاص برای عبادت بوده، ولی امت تو هر جا که خواستند عبادت کنند، می توانند». دیگر آن که ندا رسید: «یا محمد (ص)! اگر کسی در امم گذشته گناه می کرد، سالها باید توبه کند تا توبه اش پذیرفته شود، ولی در امت تو اگر کسی سی – چهل سال گناه کرده باشد و یک مرتبه توبه کند، ما می پذیریم. دیگر آن که اگر کسی از امم سالفه خیال گناه می کرد، گناهی برای او نوشته می شد و اگر گناه می گرد، یک گناه دیگر نوشته می شد، اما در امت تو اگر کسی به خیال گناه افتاد و نکرد، گناهی برای او ثبت نمی شود. در امم سالفه، اگر کسی حسنه ای می کرد، یک حسنه برای او نوشته می شد، ولی یک حسنه برای امت توده حسنه نوشته می شود». تا آخر روایت.