مؤمن و مقدم ساختن خدا و رسول در همه جا و هر زمان

در قرآن در سوره حجرات آیه 1 آمده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید چیزی را بر خدا و رسولش مقدم نشمرید و پیشی نگیرید و تقوای الهی پیشه کنید که خداوند شنوای داناست».

پیام آیه
1- ایمان یعنی پذیرفتن خدا و باور داشتن حکومت علم و قدرت و حیات بی نهایت بر مجموعه هستی. این پذیرش و باور باید با عمل همراه باشد. هر گفتاری و رفتاری که با این پذیرش سازگار نباشد دور شدن از حقیقت ایمان است.
2- مقدم دانستن هر چیز و هر کسی بر خدا و رسولش در هر زمینه و در هر صحنه و مقطعی نشان دهنده ضعف ایمان است زیرا اگر خداوندی که انسان مؤمن به او ایمان دارد آفریدگار همه هستی و دربردارنده همه کمالات و خوبی هاست دیگر با چه معیاری غیر خدا و رسول خدا باید مقدم شمرده شوند؟
3- تقوای الهی در کنار ایمان شرط موفقیت در انتخاب ها و رهایی از لغزش گاههاست. صحنه هایی که اگر توفیق و عنایت خداوند نصیب انسان نشود هیچ نقطه امیدی برای درست عمل کردن انسان در آنها نیست.
4- آخرین پیام این که خداوندی که مؤمن او را باور کرده و بدان اعتقاد پیدا کرده است خداوندی شنوا و دانا و همه جزئیات و زیر و بم هستی صحنه علم و آگاهی او است چنین خدایی شایسته و بایسته است که بر همه چیز و همه کس در همه جا و هر زمان مقدم باشد. مقدم بودن خدا به این معناست که انسان باایمان بر خواست و اراده و رضایت او چیزی را مقدم نداند تا لذت ایمان آمیخته به تسلیم و ادب را به کام جان خویش بنشاند.

جمع بندی پیام ها
اگر انسان مؤمن واقعا به خدا ایمان دارد و به آن پایبند است همه جا و هر زمان حرف اول و آخر تصمیمات و اقدامات و اقدامات زندگی اش را خدا می گوید و بس.