بیداری همیشگی دل های اولیای الهی

دل رسول الله در خواب و بیداری بیدار است؛ یعنی برای رسول خدا خواب و بیداری نیست، غیب و شهادت نیست، برای رسول خدا در منزل و مسجد بودن نیست، موت و حیات نیست؛ همه اش بیداری و شعور و علم و ادراک و حیات است؛ «موتانا لم یمت و مقبورنا لم یقبر؛ مردگان ما نمی میرند و جان های ما در میان قبرها دفن نمی شود.»
ای صاحب وحی و قلب آگاه *** دارای مقام لی مع الله
ای محرم بارگاه لاهوت *** وی در ملکوت حق شهنشاه
ای برشده از حضیض ناسوت *** بر رفرف عز و شوکت و جاه
وانگه ز سرادقات عزت *** بگذشتی و ماند امین درگاه
ای پایه قدر چاکرانت *** بالاتر از این بلند خرگاه
از شرم تو زرد چهره مهر *** وز بیم تو دل دو نیم شد ماه
این بوی بهشت عنبرین است *** یا ذکر جمیل تو در افواه
از نیل تو پای وهم لنگ است *** وز ذیل تو دست فهم کوتاه
فرموده به شأنت ایزد پاک *** لولاک لما خلقت الأفلاک
(دیوان کمپانی از مرحوم آیت الله شیخ محمدحسین اصفهانی ص 9-10)
امام زنده و مرده ندارد، امام موجود مادی نیست؛ نه اینکه بشر نیست و ملائکه است، مهم این است که بشر است و به این مقام رسیده، و اگر ملائکه بود خدا به ما می گفت: شما هم حسابتان جداست. و ما هم حجت را تمام می کردیم بر خدا در روز قیامت که پروردگارا تو افرادی را از عالم غیب آفریدی! و آنها را ملکوتی خلق کردی! و ما هم بندگانی هستیم گرفتار ماده و طعام و اهل و عیال و فرزند، و اصلا نمی توانیم کار انبیا و امامان را انجام دهیم! خدا می گوید: این پیامبران هم مانند شما از بشر بودند! بدن داشتند، حس داشتند، آنها هم آزار و اذیت را ادراک می کردند، و ایذای امت را می فهمیدند، آنها هم فشار فقر و فاقه و طعم لذایذ را می فهمیدند! از تمام این ها با نیروی توکل و صبر و تحمل گذشتند، و حرکت کردند و رفتند و به مقصود رسیدند، شما نشستید! و بر جای خود درجا زدید! و با لیت و لعل و لم و بم و سوف و إن و أمثالها روزگار را سپری نمودید! آنها اهل عمل و مجاهده بودند! شما اهل کسل و فشل و سستی و تکاهل و تنبلی!
خلاصه مطلب اینکه: «و قل اعملوا فسیرى الله عملکم و رسوله و المؤمنون و ستردون إلى‏ عالم الغیب و الشهادة فینبئکم بما کنتم تعملون‏ و قل اعملوا؛ بگو هر عملى كه مي خواهيد بكنيد كه خدا و رسولش و مؤمنين كامل اعمال شما را مي بينند و به سوى او كه به غيب و شهود آگاه است رجوع مي كنيد پس شما را به آنچه انجام مي داديد خبر مي دهد.» (توبه/ 105) هر کاری می خواهید بکنید، امروز کسی شما را مجبور به ترک آن نمی کند! و مختار هستید! ولی بدانید که فسیری الله عملکم و رسوله و والمومنون؛ علاوه بر اینکه خدا از اعمال شما خبر دارد، پیامبر خدا هم خبر دارد، مؤمنان هم خبر دارند و ستردون إلی عـالم الغیب والشهـادة و شما را به سوی خداوند خبیر و بصیر و آگاه و عالم بر تمامی پنهانی ها و آشکارها باز می گردانند؛ فینبئکم بما کنتم تعملون؛ و خداوند به دقایق اعمالی که به جای آورده اید شما را آگاه و متوجه و متنبه خواهد نمود! توجه کنید! خداوند شما را آگاه می کند به اعمالتان! از چه نقطه نظر؟ از نقطه نظر اینکه رسول خدا و مؤمنان بر اعمال شما مطلع می شوند؛ یعنی از راه های آگاه کردن خدا انسان را به عملش، تحمل شهادت هاییست که رسول الله و مؤمنین از انسان کرده اند، پس علم رسول خدا و علم مؤمنین مندک شده است در علم خدا. و در اینجا لطایفی است که واقعا اعجاز قرآن را در معارف الهیه می رساند که چگونه با جملات کوتاه یک کتاب حکمت و حقیقت را می آموزد.
به عنوان مثال در این آیه نحوه تسلط کفار را به نحو لطیف و عمیقی بیان می کند: «یـا أیـها الذین امنوا لا تتخذوا الکـافرین أولیآء من دون المؤمنین أتریدون أن تجعلوا لله علیکم سلطـانا مبینا؛ ای کسانی که ایمان آورده اید کفار را اولیاء خود مگیرید و مؤمنین را رها کنید! آیا دوست دارید که برای خداوند بر خودتان قدرت و سلطه آشکاری قرار دهید؟» (نساء/ 144) یعنی اگر شما کفار را اولیای خود قرار دهید، آنها بر شما مسلط می شوند و صاحب قدرت می گردند، و جان و مال و ناموس و عرض شما را دستخوش هلاک و بوار قرار می دهند، و شما را عبد و کنیز و بنده ذلیل خود می کنند، و به دیار عدم و نیستی می فرستند.
و نکته جالب اینجاست که می فرماید: این قدرت و سلطه آنها قدرت خداست که بر شما وارد شده است! آیا شما می خواهید برای خدا نسبت به خودتان قدرت آشکاری قرار دهید؟! قدرت کفار و سلطه جویی آنان عین قدرت و سلطه خداست، و شما آنها را از حول و قوه خودشان برخوردار نبینید! بلکه حول و قوه و قدرت اختصاص به خدا دارد؛ و با مودت و ولایت کفار، شما به دست خودتان قدرت و سلطه خدا را از این راه بر خود وارد ساخته، و به اختیار خود تحت ضربات قدرت جلالیه الهیه، به دست کفار که آلتی بیش نیستند خود را منکوب و مخذول نموده اید!