رفتار مساعد طبیعت با انسان در دولت امام زمان

در موضوع دولت امام مهدی (عج) مسائل زیادی است و احتیاج به بحثهای زیادی است. یکی از مسائل این است که بعد از آنکه صلاح و تقوا به نحو کامل در میان بشر راه پیدا کرد، عدالت کامل و صلح و صفای کامل و مساوات واقعی و تقوا به تمام معنا برقرار شد، آنوقت است که یکمرتبه چهره طبیعت با بشر عوض می شود و طبیعت یک چهره خندان تری با بشر به خود می گیرد یعنی طبیعت آنچه در درون خودش دارد در اختیار انسان قرار می دهد. نقطه مقابل (مفاد این آیات) همین طور که وقتی بشر ایمان و تقوا ندارد و فساد و ظلم می کند و ستم رایج می شود خشم الهی به صورتهای مختلف بر انسان نازل می شود، نعمتهای الهی از انسان گرفته می شود و عذابها و نقمتهای الهی بر انسانها وارد می شود، در جهت مقابل کار به عکس می شود.
حدیث است که «و یخرج الارض افلاذ کبدها؛ زمین آن پاره های جگر خودش را بیرون می آورد». وقتی شیئی را بخواهند بگویند که خیلی دوست داشتنی است که انسان آن را چنان مخفی می کند که برای احدی آشکار نمی کند تعبیر «پاره جگر» را به کار می برند. کأنه در زمین ذخایری وجود دارد که تا آن وقت زمین این ذخایر را بیرون نیاورده است، آنوقت است که از آن سر سر خودش آن پاره های جگر خود را بیرون می آورد. دیگر از نوعی بی نظمی ها –که به علت اینکه معلول یک نوع طغیانهای بشر است خودش نوعی نظم است ولی وقتی که این طغیانها نبود آن بی نظمی ها هم نخواهد بود– اثری نیست. مثلا آسمان خیر خودش را به طور مرتب و منظم می ریزد، دیگر از زلزله ها و طوفانها و خشکسالیها خبری نخواهد بود، همچنان که از جنگ خبری نخواهد بود. دیگر بشر وقتش صرف این جور کارها که چگونه در مقابل بشر دیگری از خودش دفاع کند و اکثریت ثروت بشر صرف مسابقه های تسلیحاتی و امثال اینها بشود به هیچ وجه خبری نخواهد بود.