روایات اهل سنت درباره شفاعت روز قیامت

سیوطی‌ از حضرت‌ پیامبر اکرم (ص) روایت‌ کرده‌ است‌ که‌ آن‌ حضرت‌ فرموده‌اند: «شفاعتی‌ لاهل الکبآئر من أمتی؛ شفاعت‌ من‌ در روز قیامت‌ برای‌ افرادی‌ از امت‌ من‌ است‌ که‌ معصیت‌ کبیره‌ انجام‌ داده‌ باشند» و ایضا: «شفاعتی‌ لامتی‌ من أحب أهل بیتی؛ شفاعت‌ من‌ در قیامت‌ برای‌ امت‌ من‌، نسبت‌ به‌ کسی‌ است‌ که‌ اهل‌ بیت‌ مرا دوست‌ داشته‌ باشد.» (جامع الصغیر، حرف شین) و ایضا: «شفاعتی‌ یوم القیمة حق فمن لم یؤمن بها لم یکن من أهلها؛ شفاعت‌ من‌ در روز قیامت‌ حق است‌، پس‌ کسی‌ که‌ به‌ آن‌ ایمان‌ نیاورد از اهل‌ شفاعت من‌ نخواهد بود» (جامع الصغیر، حرف شین)
و ابن حنبل از رسول‌ الله‌ (ص) آورده‌ است که: «شفاعتی‌ لمن شهد أن لا إله إلا الله مخلصا؛ شفاعت‌ من‌ برای‌ کسی است‌ که‌ به‌ "لا إله إلا الله" از روی‌ اخلاص‌ گواهی‌ داده‌ باشد» (مسند احمد حنبل، ج2، ص307 و 518) و نیز آورده‌ است‌ که: «إنی‌ لارجو أن أشفع یوم القیمة؛ من‌ امید دارم‌ که‌ شفاعت‌ من‌ در روز قیامت‌ پذیرفته‌ گردد» (همان کتاب ج5، ص347)
و نیز در تفسیر آیه‌ شریفه: «عسی‌' أن‌ یبعثک ربک مقاما محمودا؛ باشد که پروردگارت تو را به مقامی ستوده برساند» (اسراء/ 79) آورده‌ است: «قال: الشفاعة.» (همان کتاب، ج2، ص444) «المقام المحمود الشفاعة.» (همان کتاب، ج2، ص478) رسول‌ الله‌ (ص) در این‌ آیه‌ مبارکه‌ مقام‌ محمود را به‌ شفاعت‌ تفسیر کرده‌اند و گفته‌اند: «مقام‌ محمود شفاعت‌ است‌» و نیز آورده‌ است‌ که: «و أرید... أن أؤخر دعوتی‌ شفاعة لامتی‌ إلی‌ یوم القیـ'مة» (همان کتاب، ج2، ص409-430-486-487) «و إنی‌ أخرت عطیتی‌ شفاعة لامتی‌.» (همان کتاب، ج3، ص20). رسول‌ خدا فرموده‌اند: «من‌ می‌خواهم‌ تقاضا و خواهش‌ خود را از خدای‌ خودم‌ تأخیر بیندازم‌ و آن‌ را شفاعت‌ برای‌ امت‌ خودم‌ در روز قیامت‌ قرار دهم‌ و عطیه‌ ای‌ که‌ به‌ من‌ از ناحیه‌ خدا میرسد، من‌ آن را برای‌ شفاعت‌ امت‌ خودم‌ قرار داده‌ ام»
از رسول الله (ص) روایت‌ کرده‌اند که: «أنا أول شافع فی‌ الجنة؛ من‌ در روز قیامت‌ اولین‌ شفاعت‌ کننده‌ هستم‌» و نیز مسلم‌ آورده‌ است‌ که&zwnj: «أنا أول الناس یشفع فی‌ الجنة؛ من‌ اولین‌ کسی‌ هستم‌ از مردمان‌ که‌ در بهشت‌ شفاعت‌ می‌کند» (سنن دارمی مقدمه 8 و صحیح مسلم حدیث 332 و 330)
و ابن ماجه روایت‌ کرده‌ است‌ که: «یشفع یوم القیـمة ثلاثة: الانبیآء، ثم العلمآء، ثم الشهدآء؛ در روز قیامت‌ سه‌ طایفه‌ شفاعت‌ می‌کنند: پیغمبران‌ و پس‌ از آن‌ علما و پس‌ از آن‌ شهیدان» (سنن ابن ماجه، کتاب زهد، باب 37) و بسیاری‌ از آنها روایت‌ کرده‌اند که‌ خداوند به‌ پیامبر خطاب‌ کرد: «و قل تسمع، و سل تعطه، واشفع تشفع؛ هر چه‌ می‌خواهی‌ بگو که‌ سخنت‌ پذیرفتنی‌ است‌ و هر چه‌ می‌خواهی‌ سؤال‌ کن‌ که‌ به‌ تو داده‌ خواهد شد و هر چه‌ می‌خواهی‌ شفاعت‌ کن‌ که‌ شفاعتت‌ مورد قبول‌ است‌!»(صحیح بخاری، کتاب توحید، باب 19 و 24 و 36) و احمد حنبل‌ از ابابرزه از رسول‌ الله‌ (ص) روایت‌ کرده‌ است‌ که: «إن من أمتی‌ لمن یشفع لاکثر من ربیعة و مضر؛ حقا که‌ در امت‌ من‌ افرادی‌ هستند که‌ هر یک‌ از آنها در روز قیامت‌ بیشتر از تعداد افراد قبیله‌ ربیعه‌ و مضر را شفاعت‌ می‌کند» (مسند احمد حنبل، ج4، ص212)