شفاعت مؤمنان در روز قیامت از نظر قرآن

مؤمنین نیز از شفیعانند؛ چون خداوند از لحوق آنان به شهداء در روز قیامت اخبار کرده است: «والذین ءامنوا بالله و رسله أولـئک هم الصدیقون والشهدآء عند ربهم لهم أجرهم و نورهم؛ و کسانی که ایمان به خدا و پیامبرانش بیاورند، ایشانند فقط صدیقان و شهیدان در نزد پروردگارشان که از برای آنهاست در نزد خداوند اجرشان و نورشان» (حدید/ 19) و نیز شفاعت مؤمنان از این آیات به دست می آید: «و مآ أضلنآ إلا المجرمون * فما لنا من شـ'فعین * و لا صدیق حمیم * فلو أن لنا کرة فنکون من المؤمنین؛ و ما را گمراه نکردند مگر مجرمان و بنابراین برای ما هیچ شفیعی نیست و هیچ یار راست و دوست مهربانی نیست. پس ای کاش برای ما یکبار بازگشتی به دنیا بود تا از مؤمنان بودیم!» (شعراء/ 99-102)
این کلام گمراهان و جهنمیان است که خداوند در قرآن کریم بیان می کند و آنان در آنجا ادراک این معنی را می کنند که در آنجا دوست صدیق و حمیمی هست که برای بعضی ثمر دارد؛ چون می فرماید: ''فما لنا'' «برای ما نیست» یعنی برای دیگران هست و نیز آن نفع و شفاعت برای مؤمنان ثمر بخش است نه برای ما؛ پس شفاعت برای مؤمنان است و البته باید از جانب مؤمنان نیز بوده باشد.
در «کافی» با اسناد متصل خود از عبدالحمید والبشی روایت کرده است که گفت: به حضور حضرت امام باقر (ع) عرض کردم: همسایه ای داریم که تمام گناهان را مرتکب می شود و حتی نماز را هم ترک می کند تا چه رسد به غیر از آن! حضرت فرمودند: ''سبحان الله''! چقدر این گناه بزرگی است ؟ آیا میل دارید که من به بدتر از این کس شما را خبر دهم؟! عرض کردم: آری! حضرت فرمود: کسی که به ما دشنام دهد و ناصبی باشد از او بدتر است.
«بدانید هیچ بنده ای نیست که چون نام اهل بیت در نزد او برده شود و بدین جهت دلش رقت آورد و از ذکر ما برای او حال رحمت و عطوفت پدید آید، مگر آنکه فرشتگان بدن او را مسح می کنند و خود را بدو می مالند و تمام گناهانش بدون استثناء بخشیده می گردد، مگر آنکه گناهی به جای آورده باشد که او را از ایمان خارج کند. شفاعت پذیرفته می شود ولیکن درباره ناصبی پذیرفته نمی شود و مؤمن برای همسایه اش در حالی که هیچ حسنه ای ندارد شفاعت می کند و می گوید: ای پروردگار من! همسایه من از اذیت و آزار من جلوگیری می کرده است و بدین وسیله از او شفاعت می کند. خداوند می فرماید که من پروردگار تو هستم و من سزاوارترم که رعایت حال کسی را کنم که از تو کفایت کرده است؛ و بنابراین با آنکه هیچ حسنه ای ندارد او را داخل بهشت می نماید و پست ترین مؤمنی که شفاعت می کند، درباره سی انسان شفاعت می کند و در این هنگام اهل آتش می گویند: ای وای که ما شفیعی نداریم! و دوست غمخوار و مهربانی نداریم!»