معاد، تکمیل کننده ابعاد اصلی دین

آفریدگار مهربان، از روی رحمت بی پایان و لطف و عنایتی که به بندگان خود دارد، برای این که ایشان را به راه راست هدایت فرماید، پیامبران خود را فرستاده تا مردم با پیروی از آنان، دارای عقاید صحیح و اخلاق پسندیده و کردار شایسته شوند و از نادانی و بی بند و باری بیرون آیند. البته پذیرفتن و به کار بستن دین بایستی به اختیار انجام گیرد، زیرا هرگز با اجبار و اضطرار، خوب از بد و نیکوکار از تبه کار جدا نمی شود. به همین جهت، خداوند افراد بشر را در این امر، مختار و آزاد قرار داده است. در این صورت، روشن است که در این جهان، آثار و فواید پر ارزش عمل به مقررات دینی کاملا ظهور نمی کند، نه افراد نیکوکار به پاداش خود می رسند و نه اشخاص تبه کار و ستمگر، کیفر اعمال خود را می بینند، جزای بیشتر تبه کاری ها و ستمگری های آنان داده نمی شود. با توجه به عدالت و رحمت خداوند، عقل حکم می کند که باید جهان دیگری باشد که در آن عالم، مردم به جزای اعمالشان برسند و مرگ، نابودی انسان نیست، بلکه تنها انتقال از این جهان به جهان دیگر است.
معاد یکی از اصول سه گانه دین مقدس اسلام و از ضروریات این دین پاک است. صدها آیه از آیات قرآن کریم و هزاران روایت از پیغمبر اکرم (ص) و ائمه هدا با صراحت تمام بیان می کند که خدای متعال همه بندگان خود را پس از مرگ، در یک روز معین، دوباره زنده می کند و به حساب اعمالشان رسیده، نیکوکاران را نعمت و لذت می بخشد و بدکاران را به سزای کردار و رفتارشان در عذاب همیشگی جای می دهد. خداوند در قرآن کریم می فرماید که همه پیامبران گذشته، معاد و روز رستاخیز را به مردم تذکر می داده اند. ادیان آسمانی دیگر نیز مانند دین اسلام، معاد را اثبات می کند و گذشته از این ها از قبرهای کهن و باستانی مربوط به هزاران سال پیش که کشف می شود، آثار و علایمی به دست می آید که معلوم می شود انسان اولی و بشر ماقبل تاریخ نیز برای انسان، یک نوع زندگی پس از مرگ قایل بوده است و از این جا می توان فهمید که انسان با فهم ساده خود، روز پاداشی برای نیکوکاران و بدکاران اثبات می کند و چون چنین روزی در این دنیا وجود ندارد، ناگزیر در جهانی دیگر خواهد بود.