چین

چین کشوری است آسیایی که با 779/560/9 کیلومتر مربع، سومین کشور جهان از حیث بزرگی محسوب می شود. این کشور همچنین با جمعیتی در حدود یک میلیارد و دویست میلیون نفر، پر جمعیت ترین کشور دنیا است. این کشور با کشورهای زیادی همسایه است: روسیه، مغولستان، هند، نپال، بوتان، برمه، لائوس، ویتنام، پاکستان، افغانستان و کره شمالی.
93% مردم آن را نژاد هان، 3/1 نژاد شانگ، 8/0% را نژاد هوی و 6/4% را دیگر نژادهای تشکیل داده است. بیشتر مردم چین بی دینند. و البته بسیاری از آنان تحت تعالیم بودا و کنفوسیوس قرار دارند. از شهرهای مهم آن بجز پکن که پایتخت آن است، می توان شانگهای، تین تین، چونگ کنگ و کانتون را نام برد.
چین از حیث تنوع خاک و زمین، کشوری غنی است و منابع زیر زمینی فراوانی دارد.
از نظر تاریخی نیز چین کشوری با قدمت طولانی محسوب شده و تمدن آن بسیار کهن است. قدیمی ترین حکومتی که از آن اطلاع داریم، حکومت خاندان شانگ است که در 1523 قبل از میلاد، تشکیل گردید. در طول صدها سال چین وقایع مختلفی و حکومت های فراوانی را به خود دید، آئین های بودایی و کنفوسیوسی در چین رواج یافتند و نتایج تمدن های دیگر نظیر هند و ایران و مصر به آن راه یافتند. مثلاً دیوار بزرگ چین که از بناهای اعجاب انگیز بشر است در نخستین دوره امپراتوری آن تأسیس گردید. در سال 1279 میلادی، مغول ها سرانجام مقاومت چین جنوبی را در هم شکستند و بدین ترتیب، برای اولین بار، سراسر چین تحت سلسله های خارجی در آمد. از قرون پانزده و شانزده میلادی پای اروپائی ها به چین باز شد و حتی آنها حکومت هایی هم در نقاط مختلف این کشور برپا کردند، در قرن بیستم و طی جنگ جهانی دوم، ژاپن قسمتهایی از چین یعنی منچوری را اشغال کرد.
سرانجام در سال 1949، چین تحت سلطه کمونیست ها استقلال کامل یافت و به کشوری مقتدر تبدیل شد.
جمهوری خلق چین، که معمولاً و به طور خلاصه چین خوانده می شود، کشوری است در شرق آسیا. پایتخت آن پکن (یا بیجینگ) است. این کشور پرجمعیت ترین کشور جهان است. نام چین از نام خاندانی به همین نام گرفته شده است که هم زمان با اشکانیان بر چین فرمان می راندند. این نام از راه زبان پارسی به دیگر زبان ها راه یافت.

تاریخ
چین تاریخ کهنی دارد. گاهی به گونه یکپارچه و گاهی به مانند چند کشور جدا از هم بوده است. همواره همسایگان به این سرزمین می تاخته اند و از آن دسته مغول بودند که در روزگار چنگیز خان بر چین چنگ انداختند.
سون یات سن "پدر چین مدرن" سیاست مدار و رهبر انقلابی چین در براندازى سلسله امپراتوری منچو در انقلاب سال ۱۹۱۱ بود. در اوایل سال ۱۹۱۱ نیروهای انقلابی به رهبری سون یات سن بر امپراتوری منچو پیروز شدند. رژیم چین پس از انقلاب مردمی از پادشاهی به جمهوری بازساخته شد. وقتى جمهورى چین در سال ۱۹۱۲ تأسیس شد، سون یات سن اولین رئیس جمهور چین در سال ۱۹۱۲ بود. او بعداً هم حزب ملى چین کومین تانگ را تأسیس كرد و تا سال ۱۹۲۱ رهبر این حزب بود. سون یات سن در سال ۱۹۲۱ در گذشت.

حزب کمونیست چین در سال ۱۹۲۱ میلادی تأسیس شد. از سال ۱۹۲۱ مبارزات سخت مردم چین را رهبری می کرد و در نتیجه جمهوری خلق چین را در سال ۱۹۴۹ تأسیس نمود. آنگاه ژاپنیها بر این سرزمین تاختند. با پایان جنگ جهانی دوم تازش ژاپنی ها ایستانده شد ولی جنگ داخلی میان هواداران ژنرال چیانگ کای شک و مائو تسه تونگ بالا گرفت که سرانجام به پیروزی هواداران حزب کمونیست چین انجامید و از آن پس چین به گونهٔ کمونیستی تا به امروز گردانده می شود و هواداران چیان کایچک نیز که ملی ها بودند به جزیره تایوان گریختند و تا به امروز به ایستادگی در برابر فشار جمهوری خلق چین ادامه داده اند.
از سال ۱۹۵۶، حزب کمونیست چین به دلیل فقدان تجربه کافی در جریان رهبری اقتصادی و نوسازی چین اشتباهاتی مرتکب شد. به تبع آن مبارزه قدرت (انقلاب فرهنگی چین) در سالهای ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ در حزب کمونیست چین شروع شد. که اشتباهی استراتژیک محسوب می شود. چهره های میانه رو حزب اخراج شدند. پس از پایان انقلاب فرهنگی چین در اکتبر سال ۱۹۷۶، چین به دوره نوین توسعه تاریخی وارد شد.
از آغاز سال ۱۹۷۹ حزب کمونیست چین سیاست های اصلاحات و درهای باز را که تنگ شیائوپنگ مطرح کرد به اجرا گذارد. پس از اجرای سیاست های اصلاحات و درهای باز به این طرف، توسعه اقتصاد ملی و اجتماعی چین به دست آورده های چشمگیری نائل آمده است. چهره کشور دستخوش تغییرات تکان دهنده شد. این دوران از لحاظ وضعیت بهترین زمان پس از تأسیس جمهوری خلق و بهترین دوره برای مردم به لحاظ تأمین منافع آنان به شمار می رود.