عمیر ابن عبدالله مذحجی

از بزرگان کوفه بود که اصالت یمنی داشت؛ ساکن کوفه بود و فردی بسیار شجاع و جنگجو. او در قیام امام حسین (ع) در کربلا در سپاه حسینی بود که روز عاشورا، خدمت امام رفت و اجازه گرفت تا به میدان جنگ برود. بدون اسب وارد میدان شد و در حالی که چنین رجز می خواند، دلیرانه جنگید.
قدعلمت سعد و حی مذحج *** انی لدی الهیجاء لیث محرج
اعلوا بسیفی هامة المدجج *** و اترک القرن لدی التفرج
فریسة الضبع الاذل الاعرج
قبیله سعد و مذحج می دانند که من در جنگ، شیری سختگیر نیستم. با شمشیر بر فرق آنکه غرق در سلاح است، می کوبم و در گشت و گذار، هماورد را رها می کنم تا طعمه ی کفتار ناتوان بی دست و پا شود!

عمیر چنان جنگید که آرایش سپاه عمر سعد را بر هم زد و عده ای را مجروح و گروهی را به قتل رساند تا اینکه لشگر کوفیان او را محاصره کردند و سرانجام به شهادت رساندند. نام قاتلان او -به نقل برخی منابع- مسلم الضبابی و عبدالله بجلی است. اکثر مورخان گویند که وی قبل از مسلم بن عوسجه و بعد از سعد ابن حنظله تمیمی به میدان رفت و شهید شد. اگر چه در زیارت ناحیه مقدسه نام او آورده نشده ولی خوارزمی و ابن شهرآشوب و مجلسی در کتاب بحارالانوار، نام او را در شمار شهیدان کربلا ذکر کرده اند.