داستانی درباره حفظ قرآن، توسط فردی بی سواد

در چندین سال پیش پیرمرد هفتاد ساله ای به نام کربلائی محمدکاظم کریمی ساروقی (ساروق از توابع فراهان اراک است) که هیچ سوادی نداشته، تمام قرآن مجید به او افاضه شده به طوری که تمام قرآن را حافظ شده به طرز عجیبی که ذکر می شود. عصر پنجشنبه «کربلائی محمدکاظم» به زیارت امامزاده ای که در آن محل مدفون است می رود. هنگام ورود، دو نفر سید بزرگوار را می بیند و به او می فرمایند کتیبه ای که در اطراف حرم نوشته بخوان. می گوید: آقایان! من سواد ندارم و قرآن را نمی توانم بخوانم. می فرمایند بلی می توانی. پس از التفات و فرمایش آقایان حالت بی خودی عارضش می گردد و همانجا می افتد تا فردا عصر که اهالی ده برای زیارت امامزاده می آیند او را افتاده می بینند. پس او را بلند کرده به خود می آورند. به کتیبه می نگرد می بیند سوره جمعه است، تمام آن را می خواند و بعد خودش را حافظ تمام قرآن می بیند و هر سوره از قرآن مجید را که از او می خواستند، از حفظ به طور صحیح می خواند و جناب آقای میرزا حسن نواده مرحوم میرزای حجه الاسلام شیرازی فرمود مکرر او را امتحان کردم هر آیه ای را که از او می پرسیدم فورا می گفت از فلان سوره است و عجیبتر آنکه هر سوره ای را که می توانست به قهقرا بخواند؛ یعنی از آخر سوره تا اول آن را می خواند، و نیز فرمود: کتاب تفسیر صافی در دست داشتم برایش  باز کرده گفتم این قرآن است و از روی خط آن بخوان، کتاب را گرفت چون در آن نظر کرد گفت آقا! تمام این صفحه قرآن نیست و روی آیه شریفه دست می گذاشت و می گفت تنها این سطر قرآن است یا این نیم سطر قرآن است و هکذا و مابقی قرآن نیست. گفتم از کجا می گویی تو که سواد عربی و فارسی نداری؟ گفت: آقا! کلام خدا نور است، این قسمت نورانی است و قسمت دیگرش تاریک است (نسبت به نورانیت قرآن) و چند نفر دیگر علمای اعلام نیز می فرمودند همه ما او را امتحان کردیم و یقین کردیم امر او خارق عادت است و از مبدأ فیاض جل و علا به او چنین افاضه شده. موهبتی بودن حفظ قرآن کربلائی ساروقی به دو دلیل ثابت می شود:

1- بی سوادی  او که عموم اهالی ده او شهادت می دهند و احدی خلاف آن را اظهار ننموده است.

2- بعضی از خصوصیات حفظ قرآن او که از عهده تحصیل و درس خواندن خارج است، به شرح زیر:

1-  هرگاه یک کلمه عربی یا غیر عربی بر او خوانده می شد، فورا می گفت که در قرآن هست یا نیست.

2- اگر یک کلمه قرآنی از او پرسیده می شد فورا می گفت در چه سوره و کدام جزو است.

3- هرگاه کلمه ای در چند جای قرآن مجید آمده باشد تمام آن موارد را بدون وقفه می شمرد و دنباله هر کدام را می خواند.

4- هرگاه در یک آیه یک کلمه یا یک حرکت غلط خوانده می شد یا زیاد و کم می کردند  بدون اندیشه متوجه می شد و خبر می داد.

5- هرگاه چند کلمه از چند سوره به دنبال هم خوانده شود محل هر کلمه را بدون اشتباه بیان می کند.

6- هر آیه یا کلمه قرآنی را از هر قرآنی که به او می دادند آناً نشان می داد.

7- هرگاه در یک صفحه عربی یا غیر عربی یک آیه مطابق سایر کلمات نوشته می شد، آیه را تمیز می داد که تشخیص آن برای اهل فضل نیز دشوار  است.

این خصوصیات را خوش حافظه ترین مردم نسبت به یک جزوه بیست صفحه فارسی  نمی تواند دارا شود تا چه رسد به 6666 آیه قرآنی».