ثواب رفع حوایج مومنان در روایات

از نعمتهای بزرگ خداوند، حاجتها و تقاضاهای بندگان خداست که به انسان اعطا میشود  و ثواب و پاداشی که خدای متعال در برآوردن حاجت مسلمانی به وسیله برادردینی اش به او می بخشد، بی شمار است.

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «من قضی  لأخیه  المومن حاجه قضی الله عزوجل له یوم القیامه ماه ألف حاجه من ذلک، أولها الجنه و من ذلک أن یدخل قرابته و معارفه و إخوانه الجنه بعد إن لا یکو نوا نصابا»، کسی که یکی از خواسته های برادر دینی خود را برآورد خداوند عالم در روز قیامت صد هزار خواسته او را برمی آورد که نخستین آنها بهشت است و از جمله این پاداش ها آن است که خویشان و آشنایان و براداران دینی او را نیز وارد بهشت می کند به شرط این که ناصبی نباشند.

و نیز فرمود: «قضاء حاجه المومن خیر من عتق ألف رقبه و خیر من حملان ألف فــرس فی سبیل الله»، روا ساختن حاجت مومن از آزاد ساختن هزار بنده و بار کردن هزار اسب در راه خدا ]فرستادن به جهاد[ بهتر است.

و در روایت دیگری فرمود: «ما قضی مسلم لمسلم حاجه  إلا ناداه الله تبارک و تعالی علی ثوابک و لا أرضی لک بدون الجنه»، هر مسلمانی که حاجت مسلمان دیگر را برآورد خداوند متعال به او ندا  می دهد که ثواب تو با من است و به کمتر از بهشت برای تو راضی نمی شوم.

در حدیثی که امیرمومنان علیه السلام از رسول گرامی صلی الله علیه وآله وسلم نقل کرده است می خوانیم: «من قضی لاخیه المومن حاجه کان کمن عبدالله دهره»، کسی که حاجت برادر دینی خود را برآورد مانند کسی است که همه عمر خدا را عبادت کرده باشد.

و فرمود: «من سعی فی حاجه أخیه المومن فکأنما عبد الله  تسعه الاف سنه صائما نهاره قائما لیله»، کسی که برای برآوردن حاجت برادر مومن خود کوشش کند مانند این است که نه هزار سال خدا را عبادت کرده باشد که روزها را به روزه داری و شب را به شب زنده داری بگذراند.

همچنین امیرمومنان به کمیل بن زیاد فرمود: «یا کمیل مرأهلک أن یروحوا فی کسب المکارم، و ید لجوافی حاجه من هو نائم ، فوالذی وسع سمعه الإصوات ما من أحد أودع قلبا سرورا إلا و خلق الله له من ذلک السرورلطفا فإذا نزلت به جری إلیها  کالماء فی انحداره حتی یطردها عنه کما تطرد غریبه الإبل»، ای کمیل! خاندان و خویشان خود را وادار کن که روزها در پی کسب فضایل و مکارم باشند و شب ها در انجام حوایج مردمی که خوابند بکوشند. سوگند به کسی که تمام صداها را می شوند، هرکس سرور و خوشحالی در قلبی ایجاد کند خداوند به عوض آن برایش لطف و مهربانی می آفریند که هرگاه مصیبت و اندوهی به او برسد این لطف مانند آب به سوی آن سرازیر می شود تا آن مصیبت را از او دور کند، همان گونه که ساربان، شتر غریب را از گله دور می سازد.

خلاصه آن که آنقدر درباره اهمیت کمک به برادران دینی و برآوردن حوایج آنان سفارش شده است که اگر کسی برای رفع حاجت برادر دینی خود گام بردارد ولی موفق نشود باز هم اجر زیادی نزد خدا دارد، تا آن که امام باقر علیه السلام فرمود: «أوحی الله عزوجل إلی موسی إن من عبادی من یتقرب إلی بالحسنه فأحکمه فی الجنه فقال موسی یا رب و ما تلک الحسنه؟ قال  یمشی مع أخیه المومن فی قضاء حاجته قضیت أولم تقض»، خدای عزوجل به موسی علیه السلام وحی فرمود: همانا از جمله بندگانم کسی است که به وسیله حسنه و کار نیک به من تقرب جوید و من او را در بهشت حاکم سازم] بهشت را در اختیار او گذارم[. موسی عرض کرد: پروردگارا ! آن کار نیک چیست؟ فرمود: این که همراه برادر مومنش در راه برآوردن حاجت او گام بردارد، چه آن که برآورده شود یا نشود.

امام صادق علیه السلام فرمود: «و ما من مومن یمشی لاخیه فی حاجه إلا کتب الله له بکل خطوه حسنه وحط عنه بها سیئه و رفع  له بها درجه»، هر مومنی که برای برآوردن حاجت برادر مومن خود گام بردارد خداوند متعال برای هر قدمی، یک ثواب می نویسد و یک گناه  از او کم می کند و یک درجه بهشت به مقام او می افزاید.

در روایتی رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «من مشی فی حاجه أخیه المسلم کتب الله  له بکل خطوه سبعین حسنه و کفر عنه سبعین سیئه»، کسی که به جهت برآوردن حاجت برادر مسلمان خود گام بردارد خداوند متعال برای هر قدمی هفتاد ثواب در نامه عمل او می نویسد و هفتاد گناه او را می بخشد.