حج، مایه قوت و نیرومندی دین

امام علی (ع) در نهج البلاغه می فرمایند: «فرض الله... و الحج تقو یه للدین»، «و حج را (خدا واجب کرده ) تا موجب قوت دین باشد».

بدیهی است، هر بنیه و سازمانی که به اقتضای طبیعت این عالم، بر اثر عوامل مضعف، رو به ضعف و سستی برود، احتیاج به عامل تقو یت دارد تا ضعف آن را جبران نموده و به حال اولش برگرداند. دین هم که سرمایه ی سعادت دو جهانی انسان است، بر اثر تبلیغات سوء بیگانگان از خارج، و طغیان تمایلات و شهوات از داخل، و فراهم بودن زمینه برای اجرای هوسها و تمنیات نفس از طریق موسسات دعوت کننده ی به گناه، قهرا قدرت معنوی اش در وجود انسان و جامعه ی مسلمانان، رو به ضعف و کاهش می گذارد و زیر پرده هایی از غفلت و انهماک در دنیا، مشرف به زوال و نابودی می شود و نزدیک می گردد، به کلی، سرمایه ی حیات از دست مسلمین برود و به هلاک ابدی مبتلا گردند. ناگهان نسیم لطف و عنایت می وزد، و ندای «و لله علی الناس حج البیت» پرده ی کوشش ها را می نوازد و تکان در دلها می افکند و کاروانهای حج، با جنب و جوشی چشمگیر، از تمام بلاد مسلمین به راه می افتند. بار دیگر، مکه ( ام القری) همچون مادری مهربان، فرزندان دور افتاده ی خود را به دامن می گیرد و در آغوش پر مهر خود می فشارد و در ظرف چند روز محدود، خاطرات روح افزای عبودیت و بندگی و خدا دوستی را، با نشان دادن صحنه های زنده و حساس آن، در دل ها تجدید می نماید و سفر پرخطر مرگ و بی اعتباری دنیا و جدایی از مال و عیال و مراحل هولناک برزخ و محشر را به طور مجسم، مقابل چشم ها می آورد و زحمات طاقت فرسای انبیا و اولیای خدا را، در راه تأسیس و تحکیم مبانی دین تذکر می دهد و خلاصه! پرده های ضخیم غفلت را، از قلوب انسانها برمی دارد و نور ایمان و توجه به خدا و آخرت را در فضای جانها، آشکار و عیان می سازد و فرزندان خود را، از غذاهای معنوی و روحی اشباع می کند و با دینی محکم و ایمانی قوی، به وطن هایشان برمی گرداند، تا برای مبارزه ی با ایادی ابلیس و سازمان های ضد خدا و مروجان فساد، و حفظ گوهر ایمان و سرمایه ی حیاتی دین، کاملا آماده و نیروند و با نشاط گردند. بنابراین، تصدیق می فرماید که «بقای دین در اجتماع مسلمین، بسته به بقای کعبه و  احیای مناسک حج است»، و لذا  امام صادق علیه السلام می فرمایند: «لا یزال الدین قائما ما قامت الکعبه»، «همواره، دین برپاست، مادام که کعبه سر پاست».

معروف است، یکی از روسای ممالک مسیحی، بیش از 110 سال پیش، روزی در مجلس مهمی بیان کرد که نفوذ در مسلمانها تا وقتی سه چیز در آنها محکم و برقرار بوده و نسبت به آن ایمان دارند، ممکن نیست] یا بسیار مشکل است[ و از جمله، از مسأله ی حج نام برد.

روایات نیز، کعبه را در ردیف قرآن و عترت علیهم السلام، از حرمات خدا بحساب آورده اند یعنی کعبه، رکن اصیلی است که حرمت و قداست آن، فوق سایر موضوعات دینی و شعائر الهی است. دارای مصنونیت خاص آسمانی است و حریم مقدس خدا می باشد. ضامن بقای اسلام و مورد تقدیس و احترام از نظر عموم مسلمانان جهان است.

«قال الصادق علیه السلام: ان لله حرمات ثلاثا لیس مثلهن شیء کتابه و هو نوره حکمته، و بیته الذی جعل للناس قبله لا یقبل الله من احد توجها الی غیره، و عتره نبیکم محمد صلی الله علیه وآله»، «به حقیقت برای خدا سه چیز محترم است که (از نظر اصالت در حرمت) شبه و نظیری ندارند:

1- کتاب او (قرآن) که نور و حکمت اوست.

2- خانه ی (کعبه) که قبله ی مردم قرار داده شده است و خدا از احدی (اعمال عبادی را) که رو به غیر آن بیاورد، نمی پذیرد.

3- عترت پیغمبر شما ( اهل بیت و ائمه ی اطهار علیهم السلام ).