ثواب جهاد در راه خدا و کهنسالی و نگهداری از اسب
ثواب کسى که عمر او به چهل تا نود سال برسد
1- «عن علی بن المغیرة عن أبی عبد الله ع قال سمعته یقول إذا بلغ المرء أربعین سنة آمنه الله من الأدواء الثلاثة الجنون و الجذام و البرص فإذا بلغ الخمسین خفف الله حسابه فإذا بلغ الستین رزقه الله الإنابة إلیه فإذا بلغ السبعین أحبه أهل السماء فإذا بلغ الثمانین أمر الله بإثبات حسناته و إلقاء سیئاته فإذا بلغ التسعین غفر الله ما تقدم من ذنبه و ما تأخر و کتب أسیر الله فی أرضه؛ على بن مغیره از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: زمانى که عمر مؤمن به چهل سال برسد، خداوند او را از سه بیمارى: دیوانگى و خوره (جذام) و پیسى (برص) به دور مى دارد؛ و هنگامى که به پنجاه سالگى برسد، خداوند کار حساب را بر او آسان مى گیرد؛ و چون عمر او به شصت سال برسد، خداوند توبه و بازگشت به خود را به او ارزانى مى دارد؛ و زمانى که هفتاد سال بر او بگذرد، آسمانیان دوستش مى دارند؛ و چون به سن هشتاد سالگى برسد، خداوند فرمان مى دهد که کار نیک و پسندیده او را در نامه اعمالش ثبت کنند، و از گناهان او چشم بپوشند؛ و هنگامى که عمر او به نود سال رسید، خداوند همه گناهان او را مى آمرزد، و او اسیر خدا در زمین ثبت مى شود».
2- «عن محمد بن طلحة عن أبی عبد الله ع قال إن الله عز و جل لیکرم أبناء التسعین و یستحی من أبناء الثمانین؛ محمدبن طلحه از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: براستى که خداوند بزرگ کسانى را که عمرشان به هفتاد سال رسیده است گرامى مى دارد، و از آنان که به سن هشتاد سالگى رسیده اند شرم دارد (که به عذاب خود گرفتارشان سازد).
3- «عن خالد القلانسی عن أبی عبد الله ع قال إن الله یستحی من أبناء الثمانین أن یعذبهم و قال ع یؤتى بشیخ یوم القیامة فیدفع إلیه کتابه ظاهره فیما یلی الناس لا یرى إلا مساوی فیطول ذلک علیه فیقول یا رب أ تعیدنی إلى النار فیقول الجبار جل جلاله یا شیخ إنی أستحی أن أعذبک و قد کنت تصلی لی فی دار الدنیا اذهبوا بعبدی إلى الجنة؛ خالد قلانسى از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: همانا خداوند شرم مى کند هشتاد ساله ها را عذاب کند؛ و نیز حضرت فرمود: چون روز قیامت فرا رسد پیرمرد سالخورده اى را در حالى که نامه اعمال او را به دستش داده اند حاضر مى کنند، که روى آن نامه اعمال به طرف مردم باشد، و جز گناه و بدى چیزى دیده نمى شود؛ و چون کار به درازا کشد و تحمل این حالت بر او گران آید عرضه مى دارد: پروردگارا! آیا مرا به سوى آتش دوزخ باز خواهى فرستاد؟! خداوند جبار به او خطاب مى کند که: اى پیرمرد! من شرم دارم از اینکه تو را عذاب کنم، زیرا تو در دنیا براى من نماز مى خواندى، (و سپس فرمان مى دهد که) بنده مرا به بهشت ببرید».
ثواب کسى که حرمت پیر کهنسال را نگاه دارد و به او احترام گذارد
«عن محمد بن عبد الله یرفعه قال قال رسول الله ص من عرف فضل شیخ کبیر فوقره لسنه آمنه الله من فزع یوم القیامة و قال من تعظیم الله عز و جل إجلال ذی الشیبة المؤمن؛ محمدبن عبدالله -بى آنکه از راویان پیش از خود نام ببرد- از رسول خدا (ص) روایت کرده است که فرمود: کسى که حرمت پیر سالخورده اى را بشناسد و او را به خاطر کهنسالى (و ناتوانى) احترام کند، خداوند او را از ترس و وحشت روز قیامت در امان مى دارد؛ و نیز حضرت فرمود: احترام پیر سالخورده، به منزله احترام و بزرگداشت خداوند است».
ثواب جهاد در راه خدا با حضور امام عادل
1- «عن وهب بن وهب عن جعفر بن محمد عن أبیه عن جده ع قال قال رسول الله ص إن جبرئیل ع أخبرنی بأمر فقرت به عینی و فرح به قلبی قال یا محمد من غزا غزوة فی سبیل الله من أمتک فما أصابته قطرة من السماء أو صداع إلا کان له شهادة یوم القیامة؛ وهب بن وهب از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: جبرئیل مرا به امرى خبر داد که چشمم روشن و دلم از آن شادمان شد، گفت: اى محمد! هر کس از امت تو که در راه خدا جهاد کند، قطره بارانى از آسمان بر او نبارد و یا دچار سر درد نشود مگر آنکه در روز قیامت (همه آنها در محضر الهى) براى او شهادت و گواهى باشند».
2- «قال رسول الله ص للجنة باب یقال له باب المجاهدین یمضون إلیه فإذا هو مفتوح و المجاهدون متقلدون سیوفهم و الجمع فی الموقف و الملائکة تترحب بهم فمن ترک الجهاد ألبسه الله ذلا- و فقرا فی معیشته و محقا فی دینه إن الله تبارک و تعالى أعز أمتی بسنابک خیلها و مراکز رماحها؛ و به همین سند از رسول خدا (ص) روایت شده است که فرمود: بهشت، دربى دارد که نام آن باب المجاهدین مى باشد؛ به طرف در حرکت کرده، در حالى که درب باز شود، مجاهدان شمشیر به خود آویخته، مردم در محشر، فرشتگان خدا درودگویان به استقبالشان مى شتابند؛ پس هر کس جهاد را ترک کند خداوند جامه خوارى و ذلت را بر اندام او بپوشاند، و او را در طول زندگى نیازمند و تهیدست مى گرداند، و دین او را از میان بردارد (بیدین از دنیا مى رود)، چرا که خداوند تبارک و تعالى امت مرا (به خاطر) سم اسبان (مجاهدان) و جایگاه نیزه هاى آنان، عزیز و سرافراز مى دارد».
3- «قال رسول الله ص من بلغ رسالة غاز کمن أعتق رقبة و هو شریکه فی باب غزوته؛ و به همین سند از رسول خدا (ص) روایت شده است که فرمود: کسى که نامه رزمنده اى را برساند، به منزله آن است که بنده اى را (در راه خدا) آزاد کرده باشد، و در ثواب آن رزمنده شریک خواهد بود».
4- «عن السکونی عن جعفر بن محمد عن أبیه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص خیول الغزاة هی خیولهم فی الجنة؛ سکونى از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: اسبان مجاهدان (در راه خدا) همان اسبان آنان در بهشت خواهند بود».
5- «عن عمر بن أبان عن أبی عبد الله عن آبائه ع قال قال رسول الله ص الخیر کله فی السیف و تحت ظل السیف و لا یقیم الناس إلا السیف و السیوف مقالید الجنة و النار؛ عمربن ابان از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: همه خوبیها در شمشیر، و در سایه آن است، و تنها شمشیر است که مردم را اصلاح مى کند (و آنان را از انحراف باز مى دارد)، و شمشیرها کلیدهاى بهشت و دوزخند».
پاداش نگهدارى اسب
1- «عن یعقوب بن جعفر بن إبراهیم بن محمد الجعفری قال سمعت أبا الحسن موسى بن جعفر ع یقول من ارتبط فرسا عتیقا محیت عنه ثلاث سیئات فی کل یوم و کتبت له إحدى و عشرون حسنة و من ارتبط هجینا محیت عنه فی کل یوم سیئتان و کتبت له سبع حسنات و من ارتبط برذونا یرید به جمالا و قضاء حوائج و دفع عدو عنه محیت عنه فی کل یوم سیئة و کتبت له ست حسنات؛ یعقوب بن جعفربن ابراهیم بن محمد جعفرى گوید: از حضرت موسى بن جعفر (ع) شنیدم که فرمود: کسى که اسب اصیلى را نگاه دارد، در هر روز سه گناه از نامه اعمالش پاک و بیست و یک حسنه در آن ثبت مى شود؛ و کسى که اسب هجینى (که پدرش عربى و مادرش غیر عربى باشد) را نگاه دارد، در هر روز دو گناه از نامه اعمال او پاک و هفت حسنه در آن نوشته مى شود؛ و کسى که قاطرى (یابویى) را براى زیبایى و یا براى بارکشى و سایر استفاده هاى شخصى و یا به منظور دفع دشمن، نگاه دارد به ازاى هر روز یک گناه از نامه اعمال او سترده و شش حسنه در آن و براى او ثبت مى شود».
2- «عن عمرو بن أبان عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص الخیر معقود بنواصی الخیل إلى یوم القیامة؛ عمربن ابان از امام صادق (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: خیر و برکت تا روز قیامت بر پیشانى اسبها گره خورده است.
3- «عن علی بن رئاب عن أبی عبد الله ع قال إذا اشتریت دابة فإن منفعتها لک و رزقها على الله؛ على بن رئاب از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: هر گاه چارپایى را خریدى، بهره و منفعتش از آن توست و روزیش با خداست».
4- «عن سلیمان بن الجعفری قال سمعت أبا الحسن الکاظم ع یقول من ارتبط فرسا أشقر أغر و أقرح فإن کان أغر سائل الغرة به وضح فی قوائمه فهو أحب إلی لم یدخل بیته فقر ما دام ذلک الفرس فیه و ما دام أیضا فی ملکه لا یدخل بیته حنق قال و سمعته یقول من ارتبط فرسا لیرهب به عدوا أو یستعین به على جماله لم یزل معانا علیه أبدا ما دام فی ملکه و لا یدخل بیته خصاصة؛ سلیمان جعفرى گوید: از حضرت موسى بن جعفر (ع) شنیدم که فرمود: کسى که اسب سرخ مایل به زردى را که همه بدن او به همین رنگ و یا در پیشانى او خالى سفید داشته باشد، اگر سپیدى پیشانیش تا روى بینى کشیده شده و زانوهایش نیز سفید باشد، من بیشتر مى پسندم؛ فقر و تنگدستى و کینه و دشمنى به خانه دارنده چنین اسبى مادامى که آن اسب از آن او و در خانه اوست راه نمى یابد. راوى مى گوید: باز از آن حضرت شنیدم که مى فرمود: کسى که اسبى را نگاه دارد تا دشمن را بدان بترساند، و یا اینکه در بارکشى از آن استفاده کند، تا زمانى که آن اسب از آن اوست پیوسته به او یارى شده و فقر و فلاکت به خانه او راه نخواهد یافت».
5- «و بهذا الإسناد عن سلیمان بن جعفر الجعفری عن أبی جعفر الباقر ع قال من خرج من منزله أو منزل غیره فلقی فرسا أشقر به وضح أو کانت له غرة سائل فهو العیش کل العیش لم یلق فی ذلک الیوم إلا سرورا و إن توجه فی حاجة فلقی الفرس قضى الله حاجته؛ و به همین سند، از سلیمان بن جعفر جعفرى، از امام محمدباقر (ع) روایت شده است که فرمود: کسى که از خانه خود یا از خانه دیگرى بیرون آید و چشم او به اسبى سرخ رنگ مایل به زرد بیفتد که پاهاى او سفیدى داشته باشند و اگر در پیشانى او خال سفیدى که بر بینى او کشیده شده، به راحتى و خوشى زندگى به تمام معنا رسیده است، و در آن روز جز خوشى و خرمى نخواهد دید، و اگر هنگامى که از پى کارى مى رود، چنین اسبى را ببیند، خداوند حاجت او را برآورده مى سازد».
ثواب نام خدا را بردن به هنگام سوارى
«عن إبراهیم بن عبد الحمید عن أبی الحسن ع قال قال رسول الله ص إذا رکب الرجل الدابة فسمى ردفه ملک یحفظه حتى ینزل فإن رکب و لم یسم ردفه شیطان فیقول له تغن فإن قال لا أحسن قال له تمن فلا یزال یتمنى حتى ینزل و قال من قال إذا رکب الدابة باسم الله و لا حول و لا قوة إلا بالله- الحمد لله الذی هدانا لهذا و سبحان الذی سخر لنا هذا و ما کنا له مقرنین إلا حفظت له نفسه و دابته حتى ینزل؛ ابراهیم بن عبدالحمید از حضرت موسى بن جعفر (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: اگر مردى سوار بر چارپا شود و نام خدا را ببرد، خداوند فرشته اى در پشت سر او قرار مى گیرد که از او مراقبت نماید تا زمانى که (به مقصد رسیده) و پیاده شود؛ و اگر به هنگام سوار شدن، نام خدا را نبرد، شیطانى در پشت سر او قرار مى گیرد و به او مى گوید که: آواز بخوان، و اگر بگوید که آواز خوشى ندارم به او مى گوید: آرزو کن، و او هم آرزو مى کند تا وقتى که از مرکب پیاده شود. و نیز فرمود: کسى که به هنگام سوار شدن بر مرکب سوارى «بسم الله، لا حول و لا قوة الا بالله، الحمد لله الذی هدانا لهذا، و سبحان الذی سخر لنا هذا و ما کنا له مقرنین» (به نام خدا، هیچ توان و نیرویى نیست مگر از خداوند است، سپاس براى آن خدایى که ما را به این هدایت کرد، و پاک و منزه است آن خداوندى است که این مرکب را براى ما میسر و در اختیار ما قرار داد، و اگر او نمى بود ما نمى توانستیم این را مهیا کنیم) بگوید، جان او و مرکب او تا زمانى که از آن پیاده شود، محافظت خواهد شد».
Sources :
شیخ صدوق- ثواب الأعمال و عقاب الأعمال- صفحه 188-192
محمدبن علی ابن بابویه- پاداش نیکیها و کیفر گناهان- صفحه 477-485