ثواب زیارت امام حسین علیه السلام در روایات
1- «عن یزید بن عبد الملک قال کنت مع أبی عبد الله ع فمر قوم على حمیر فقال أین یریدون هؤلاء فقلت قبور الشهداء قال فما یمنعهم عن زیارة قبر الشهید الغریب فقال له رجل من أهل العراق و زیارته واجبة فقال زیارته خیر من حجة و عمرة و حجة و عمرة حتى عد عشرین حجة و عمرة ثم قال مبرورات متقبلات قال فو الله ما قمت حتى أتاه رجل فقال إنی حججت تسع عشرة حجة فادع الله لی أن یرزقنی تمام العشرین فقال هل زرت قبر الحسین ع قال لا قال زیارته خیر من عشرین حجة؛ یزیدبن عبدالملک مى گوید: همراه امام صادق (ع) بودم که گروهى سوار بر چهارپایان از آنجا گذشتند، حضرت فرمود: این گروه به کجا مى روند؟ عرض کردم: به زیارت قبور شهدا. فرمود: چه چیزى اینان را از زیارت قبر آن شهید غریب باز داشته است؟! مردى از اهل عراق عرض کرد: مگر زیارتش واجب است؟ فرمود: (ثواب) زیارتش از یک حج و یک عمره و یک حج و یک عمره، همچنان بر شمرد تا به بیست حج و بیست عمره رسید، آنگاه فرمود: و همه صحیح و مقبول درگاه الهى. راوى گفت: به خدا سوگند هنوز از جاى خود برنخاسته بودم که مردى به خدمت حضرت شرفیاب شد و عرض کرد: من نوزده بار به حج خانه خدا رفته ام، از خداوند بخواه که مرا توفیق دهد تا بیست حج را کامل کنم، حضرت فرمود: آیا تاکنون قبر امام حسین (ع) را زیارت کرده اى؟! عرض کرد: نه! حضرت فرمود: مسلما (ثواب) زیارت امام حسین (ع) بیشتر از بیست بار حج کردن است».
2- «عن إسحاق بن عمار قال سمعت أبا عبد الله ع یقول إن لموضع قبر الحسین ع حرمة معروفة من عرفها و استجار بها أجیر فقلت له تصف لی موضعها جعلت فداک قال امسح من موضع قبره الیوم خمسة و عشرین ذراعا من ناحیة رأسه و خمسة و عشرین ذراعا من ناحیة رجلیه و خمسة و عشرین ذراعا من خلفه و خمسة و عشرین ذراعا مما یلی وجهه؛ اسحاق بن عمار مى گوید که از امام صادق (ع) شنیدم که مى فرمود: موضع قبر امام حسین (ع) داراى حرمتى است که معروف و شناخته شده است، هر کس حد حرمت آن را بداند، و بدان پناه ببرد، در پناه خداوند خواهد بود. راوى مى گوید: عرض کردم: فدایت گردم! حریم حرم را براى من بیان کن، فرمود: بیست و پنج ذراع از سمت سر مبارک، و بیست و پنج ذراع از سمت پاهاى مبارک، و بیست و پنج ذراع از سمت پشت، و بیست و پنج ذراع از پیش روى مبارک (آن حضرت) اندازه بگیر».
3- «عن إسحاق بن عمار قال سمعت أبا عبد الله ع یقول موضع قبر الحسین ع منذ یوم دفن روضة من ریاض الجنة و قال موضع قبر الحسین ع ترعة من ترع الجنة؛ اسحاق بن عمار از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: آرامگاه امام حسین (ع) از همان روزى که در آن دفن شد به باغى از باغهاى بهشت مبدل گشته است، و باز فرمود: موضع قبر امام حسین (ع) درى است از درهاى بهشت».
4- معاویه بن وهب مى گوید که: بر امام صادق (ع) وارد شدم در حالى که آن حضرت در محراب خود بود، نشستم تا نماز را به پایان برد، و پس از نماز در حالى که با پروردگارش مناجات مى کرد، مى گفت: اى که ما را به بزرگى و کرامت مخصوص گردانیده اى، و وعده شفاعت را به ما داده اى، و رسالت را بر دوش ما نهاده اى، و ما را وارث پیامبران خود قرار داده اى، و امتهاى پیشین را به ما منتهى کرده اى، و جانشینى رسول خدا (ص) را مخصوص ما قرار داده اى، و علم گذشته و آینده را به ما ارزانى داشته اى، و دلهاى مردم را به سوى ما معطوف ساخته اى، مرا و برادران ایمانى مرا و زائران قبر پدرم حسین بن على (ع) را بیامرز -که درود خداوند بر آنان باد- همان کسان که به خاطر اظهار دوستى و ارادت به ما، و به امید اجر و پاداشى که تو در ازاى دوستى و محبت با ما برایشان مقدر فرموده اى، و براى شادى قلب پیامبر تو محمد و پیروى از دستورات ما، و به جهت خشمگین ساختن دشمنان ما، اموال خود را انفاق مى کنند و زحمت و ناملایمات سفر را به خود هموار مى سازند. منظور آنها فقط خشنودى تو بود، پس آنان را به خاطر ما، مقام رضوان عنایت فرما، و آنان را در شب و روز (از شر دشمنان) محفوظ بدار، و افراد خانواده و فرزندان آنان را نیز در غیبتشان و در نبودشان به بهترین صورت ممکن مورد عنایت و رحمت خویش قرار بده، و آنان را از شر تمام ستمگران سرکش و طاغى و از شر تمام آفریده هاى تو اعم از توانا و ناتوان و نیز شر شیاطین انس و جن حفظ کن، و به خاطر اینکه از شهر و دیار خود بدورند و ما را بر فرزندان و خویشان و افراد خانواده خود مقدم داشته اند، هر آنچه از درگاه رحمت تو طلب مى کنند به آنان کرامت فرما.
بار الها! با آنکه دشمنان ما سفر آنان را عیب شمردند و بر آنان خرده گرفتند، ولى نکوهش و سرزنش دشمنان ما مانع آمدن آنان به سوى ما نشد، و برخلاف میل دشمنان ما به زیارت ما شتافتند، پس خدایا! به این چهره هائى را که در اثر تابش آفتاب تغییر رنگ داده، و به این رخسارهائى که به تربت امام حسین (ع) سائیده شده است، و به این چشمهائى که از سوز دل براى ما گریسته اند، و به این دلهایى که در مصائب ما بیتاب و بیقرار گشته و (در آتش حرمان) سوخته اند، و به این فریادها و فغان ها که در مظلومیت ما (از پرده دل) برکشیده اند رحم کن و آنان را ببخشاى. بار الها! من این جانها و این بدنها را به تو مى سپارم، تا در آن روز (قیامت) که عطش همه را فرا مى گیرد از حوض کوثر سیراب کنى. راوى مى گوید: امام -که درود خدا بر او باد- همچنان این دعا را در حال سجود ادامه داد. و هنگامى که از دعا فارغ شد، عرض کردم: فدایت شوم! آنچه را که من از شما شنیدم اگر در مورد شخصى بود که خدا را هم نمى شناخت به گمان من آتش جهنم بر هیچ جاى بدن او نزدیک نمى گردد، به خدا سوگند آرزو کردم که به زیارت قبر حسین (ع) مى رفتم و حج (مستحبى) را به جاى نمى آوردم. حضرت فرمود: اى معاویه! تو که به قبر امام حسین (ع) نزدیکى، پس چه چیزى مانع تو از زیارت امام حسین (ع) مى شود و چرا آن را ترک کردى؟! عرض کردم: فدایت گردم، نمى دانستم که این امر تا این اندازه مهم باشد. فرمود: اى معاویه! تعداد فرشتگانى که در آسمانها در حق زائران امام حسین (ع) دعا مى کنند از تعداد کسانى که در زمین دعا گوى و ثناخوان آنانند، بیشتر است. از روى ترس (زیارت) او را ترک مکن، زیرا هر کس از روى ترس، زیارت او را ترک کند، (بعدها) آنقدر حسرت خواهد خورد که آرزو مى کند اى کاش قبرش در نزدیکى او بود. آیا دوست ندارى که خداوند پیکر و شبح تو را در زمره کسانى ببیند که رسول خدا (ص) برایشان دعا مى کند؟ آیا دوست ندارى که فردا از کسانى باشى که فرشتگان با آنها دست مى دهند و مصافحه مى کنند؟ آیا دوست ندارى که فرداى قیامت از جمله کسانى باشى که هیچ بار گناهى بر دوش ندارند تا مجازات شوند؟ آیا دوست ندارى که از گروهى باشى که با رسول خدا دست مى دهند و مصافحه مى کنند؟
5- «عن إسحاق بن عمار عن أبی عبد الله ع قال سمعته یقول لیس ملک فی السماوات و الأرض إلا و هم یسألون الله أن یأذن لهم فی زیارة قبر الحسین ع ففوج ینزل و فوج یعرج؛ اسحاق بن عمار نقل کرده است که از امام صادق (ع) شنیدم که مى فرمود: هیچ فرشته اى در آسمانها و زمین نیست مگر آنکه از خداوند مى خواهد که به او اجازه دهد تا قبر امام حسین (ع) را زیارت کند؛ و از همین روى، گروهى (از فرشتگان) براى زیارت او به زمین فرود مى آیند و گروهى دیگر عروج مى کنند».
6- «عن داود الرقی قال سمعت أبا عبد الله ع یقول ما خلق الله خلقا أکثر من الملائکة و إنه ینزل من السماء کل مساء سبعون ألف ملک یطوفون بالبیت لیلتهم حتى إذا طلع الفجر انصرفوا إلى قبر النبی ص فسلموا علیه ثم یأتون قبر أمیر المؤمنین ع فیسلمون علیه ثم یأتون قبر الحسن فیسلمون علیه ثم یأتون قبر الحسین فیسلمون علیه ثم یعرجون إلى السماء قبل أن تطلع الشمس ثم تنزل ملائکة النهار سبعون ألف ملک فیطوفون بالبیت الحرام نهارهم حتى إذا دنت الشمس للغروب انصرفوا إلى قبر رسول الله ص فیسلمون علیه ثم یأتون قبر أمیر المؤمنین فیسلمون علیه ثم یأتون قبر الحسن فیسلمون علیه ثم یأتون قبر الحسین فیسلمون علیه ثم یعودون إلى السماء قبل أن تغرب الشمس؛ داود رقى گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: خداوند مخلوقاتى از نظر تعداد افزونتر از فرشتگان نیافریده است، براستى که در هر شامگاه هفتاد هزار فرشته از آسمان فرود مى آیند، و آن شب را بر گرد خانه خدا طواف مى کنند، و بعد از طلوع فجر به زیارت قبر رسول خدا روانه مى شوند و بر آن حضرت سلام مى کنند، و سپس به زیارت قبر امیرالمؤمنین على (ع) مى شتابند و بر آن حضرت درود مى فرستند، سپس به زیارت قبر امام حسن (ع) مى روند و بر آن جناب سلام مى کنند، آنگاه به زیارت قبر امام حسین (ع) مى شتابند و درود خود را نثار او مى سازند، و پیش از طلوع آفتاب به آسمان عروج مى کنند. آنگاه هفتاد هزار فرشته روز به زمین فرود مى آیند و تا ساعتى پیش از غروب آفتاب به طواف خانه خدا مشغول مى گردند، سپس به زیارت قبر رسول خدا مى روند و درود خود را نثار او مى کنند، سپس به زیارت قبر امیرالمؤمنین على (ع) رفته و بر او درود مى فرستند، پس از آن عازم زیارت قبر امام حسن مجتبى (ع) شده و بر او سلام مى کنند، سپس به زیارت قبر امام حسین (ع) نایل مى گردند و بر او درود مى فرستند، و پیش از آنکه آفتاب غروب کند به آسمان عروج مى کنند».
7- «عن إسحاق بن عمار عن أبی عبد الله ع قال ما بین قبر الحسین بن علی ع إلى السماء السابعة مختلف الملائکة؛ اسحاق بن عمار از امام صادق (ع) روایت کرده است: در فاصله قبر امام حسین (ع) تا آسمان هفتم، محل رفت و آمد فرشتگان است».
8- «عن حنان بن سدیر قال قال أبو عبد الله ع زوروه یعنی قبر الحسین ع و لا تجفوه فإنه سید الشهداء و سید شباب أهل الجنة؛ حنان بن سدیر از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: او را زیارت کنید -یعنى قبر امام حسین (ع)- و در حق آن حضرت جفا مکنید (زیارت او را ترک نکنید)، زیرا او سالار شهیدان و سرور جوانان بهشت است».
9- «عن ربعی بن عبد الله قال قلت لأبی عبد الله ع بالمدینة أین قبور الشهداء قال أ لیس أفضل الشهداء عندک الحسین ع و الذی نفسی بیده إن حول قبره أربعة آلاف ملک شعث غبر یبکونه إلى یوم القیامة؛ ربعى بن عبدالله مى گوید که در مدینه به امام صادق (ع) عرض کردم: قبور شهدا در کجا قرار دارد؟ فرمود: مگر در نزد شما قبر امام حسین (ع) بزرگترین و بهترین شهدا نیست؟! سوگند به آن که جانم در دست (قدرت) اوست، همانا در اطراف قبر او چهار هزار فرشته که ژولیده موى و غبار آلودند و تا روز قیامت بر آن حضرت مى گریند».
10- «عن أم سعید الأحمسیة قالت کنت عند أبی عبد الله ع و قد بعثت من یکتری لی حمارا إلى قبور الشهداء فقال ع ما یمنعک من سید الشهداء قالت قلت و من هذا جعلت فداک قال فذلک الحسین بن علی ع قالت قلت و ما لمن زاره قال حجة و عمرة و من الخیر کذا و کذا عد ثلاث مرات بیده؛ ام سعید احمسیه مى گوید: در خدمت امام صادق (ع) بودم و قبلا شخصى را فرستاده بودم تا چهارپایى را براى زیارت قبور شهدا اجاره کند، حضرت فرمود: چه چیزى شما را از زیارت سالار شهیدان منع مى کند؟! عرض کردم: فداى تو گردم! او کیست؟! فرمود: او حسین بن على (ع) است. عرض کردم: کسى که او را زیارت مى کند چه پاداشى دارد؟ فرمود: (ثواب) یک حج و یک عمره، و از خیرات و برکات چنین و چنان و با دست مبارک خود تا سه فضیلت را بر شمرد».
11- «عن أم سعید الأحمسیة قالت جئت إلى أبی عبد الله ع فدخلت فجاءت الجاریة فقالت قد جئتک بالدابة فقال ع یا أم سعید أی شی ء هذه الدابة أین تبغین أین تذهبین قالت قلت لأزور قبور الشهداء فقال أخبرینی ذلک الیوم ما أعجبکم یا أهل العراق تأتون الشهداء من سفر بعید و تترکون سید الشهداء و لا تأتونه قالت قلت له من سید الشهداء فقال الحسین بن علی ع قالت قلت إنی امرأة فقال لا بأس بمن کانت مثلک أن تذهب إلیه و تزوره قلت أی شی ء لنا فی زیارته قال تعدل حجة و عمرة- و اعتکاف شهرین فی المسجد الحرام و صیامهما؛ ام سعید احمسیه مى گوید که: به خدمت امام صادق (ع) شرفیاب شده بودم که کنیز من آمد و گفت: چهارپا را آماده کردم. حضرت فرمود: اى ام سعید! بگو داستان این چهارپا چیست؟! و مى خواهى به کجا بروى؟ عرض کردم: مى خواهم به زیارت قبور شهدا بروم. فرمود: به من بگو که چرا کار شما مردم عراق این گونه شگفت انگیز شده است که از راههاى دور و طولانى به زیارت شهدا مى آیید، ولى زیارت قبر سالار شهیدان را (که به شما بسى نزدیک است) ترک مى کنید و به زیارتش نمى روید؟ این زن مى گوید که: عرض کردم: سالار شهیدان کیست؟ فرمود: حسین بن على (ع)، عرض کردم: من یک زن هستم! فرمود: هیچ باکى بر تو نیست که رفته و او را زیارت کنى. عرض کردم: چه ثوابى از زیارت او نصیب ما مى شود؟ فرمود: (ثواب) زیارت او با (ثواب) یک حج و یک عمره و اعتکاف دو ماه در مسجد الحرام و روزه آن دو ماه برابرى مى کند».
12- «عن هارون بن خارجة عن أبی عبد الله ع قال قال الحسین بن علی ع أنا قتیل العبرة قتلت مکروبا و حقیق على الله أن لا یأتینی مکروب إلا أرده و أقلبه إلى أهله مسرورا؛ هارون بن خارجه از امام صادق (ع) روایت کرده است که: حسین بن على (ع) مى فرمود: من کشته گریه ام، با دلى اندوهگین و قلبى سرشار از غم شهید شدم، و شایسته (لطف) خداوند چنان است که هر غم زده اى که به زیارت من مى آید، او را شاد و خوشحال به خانواده اش باز گرداند».
Sources :
شیخ صدوق- ثواب الأعمال و عقاب الأعمال- صفحه 94
محمدبن علی ابن بابویه- پاداش نیکیها و کیفر گناهان- صفحه 248