متن عربی بدیعیه در ثنای حضرت مهدی
قصاید بدیعیه موضوعات مختلفی دارند، از جمله بدیعیات سروده شده، بدیعیه ای است در ثنای حضرت مهدی (ع) به نام دموع علی سفح که محمدرضا حکیمی سروده است.
دموع علی سفح
بدیع مطلع حسن فی ذری العلم *** اجری دموعی علی سفح بذی سلم
فالحب قیدنی من حیث اطلقنی *** اذا طال وجدی بالاطلال من امم
فجز بحزوی وحز واحا لذی و له *** مرکب بجناس الشوق و الالم
و قل لحبی لا صبر الفقه *** اذا ما ابی حدمی یوما اباح دمی
و صار عیشی من قلب الهوی شیعا *** و القلب فی بلق من شده السدم
طرفت و دهم دینا ادین به *** تطریف ذی وحم ریفا بذی شبم
ظل العذول یعادینی بما لفظوا *** لکنه ضل فی عزمی ذی البهم
و صحفوا عشرتی فی عسرتی و هم *** محرفو وهم ما ابدوه بالوهم
و ان قلبی صاد صادح لجوی *** قد ذیلته لیال کنت فی اضم
فصار دمعی شمعی ما یلا حقنی *** فجنس العین و شک البین بالضرم
یا صب صب دموع العین تممه *** عین یجانسها و سمی ذی الدیم
و اشتق من حبهم حب الد یار لهم *** فاقصد منازلهم یا قاصد الحرم
عنج افتنانهم کیف اقتضی ولهی *** و فی المعارک قد اعلو علی البهم
نزاهه الحب لا ترضی بما فعلوا *** اذا لا یباح جفاء الصب بالصمم
هازلت لیلی بالجد اللطیف و قد *** نادیت یا لیل هل اشبعت من سجمی
بان الهلال فخلت الوصل مرتقبا *** فاستخدموه لحملی عن مقامهم
و جامع القول ما قالوه فی دلل *** لاقرب الا لخل ذاب فی التهم
لازور حتی یووب القارظان و هم *** قد ارسلوا مثلا للعشق و الیهم
وا فی سمیر دموعی لیل فرقتهم *** حق استعاره ما یقضی علی الظلم
زاد التفات و شاتی، ذی قوار صهم *** فیا و شاه اتر کونی فی یدی و صمی
قالوا انصرف، قلت: قلبی قدیر اجعهم *** قالوا اجتذل، قلت: صدری موئل الحزم
و من مواربتی وافقت عاذلتی *** فقد بتتت مدیح القوم فی الکلم
لیلی و هجری و تبعیدی یقابلها *** صبحی و وصلی و تقریبی بلطفهم
و من طباق سعود الوصل قد قربت *** ما ابعد تها نحوس الهجر فاستقم
فبدرهم لائح لا بد فی زمن *** ورد عجز علی صدر ببدرهم
حسن التخلص من بحر الظلام الی *** تراب اقدام باقی صفوه الامم
بقیه الله خیر للاولی اقتبست *** ضوء الهدایه من مشکاه علمهم
الحجه القائم المهدی السری و ذی *** او صافه انسجمت کالقطر فی الاکم
عین النجاح نجاح العین زورته *** و القلب من عکس هذا دائم السام
تجاهل العارف الغاوی فسائلنا *** هل من ظهور لعهد طال فی القدم
فقلت ذلک سر الله قد حفظت *** به العوالم و التذ ییل من عظم
مهدیهم روح جسم الارض مستترا *** و الارض قد شحت دورا بغیبهم
و سوف تظهر فی الافاق دولته *** تلمیح ذاک بارث الارض جالهم
شجاع قلب فصیح ینز لن اذا *** عونا له فی قتال الغاشم الائم
تکریر وصفی فیه المصلح الامم *** ن المصلح الامم بن المصلح الامم
و سالم ما اخترعت فی منا عته *** فانه سر سر العقل فاحتکم
و حسن تعلیل ما قد غاب من زمن *** ان یبصر الناس ضوء الشمس و النجم
یا نفس ماذا اودی فی عتا بک اذا *** ترکت ملحوب من یهدی لو صلهم
و رمت توریه من زند مدحته *** فجاء فی کلماتی جوهر الحکم
و من براعتهم فی الجود لا طلب *** یفشی لدیهم و لاسر لمکتتم
Sources :
محمدرضا حکیمی- ادبیات و تعهد در اسلام- صفحه 222-226