بررسی فرهنگ پیرو
فرهنگ پیرو، به آن قسم از نوع کیفیت و شیوه زندگی مادی و غیر مادی می گویند که هیچ اصل و قانون اثبات شده قبلی را مورد تبعیت قرار نمی دهد، بلکه صحت و مقبولیت خود را از تمایل و خواسته های مردم می گیرد. به این معنی، که این قسم از فرهنگ ناشی از رفتار و امیال و خواسته های مردم با هر انگیزه و علتی است و هیچ کاری به تطابق آنها با حقایق و واقعیات مستقل از هوی و هوس و تمایلات طبیعی انسان ها ندارد. بنابراین هرگونه عامل فساد دین و اخلاق و شرف و منطق حیات معقول انسان ها می تواند به عنوان خواسته های مردم نام فرهنگ به خود بگیرد! مدتی است در دوران ما این قسم بی بند و باری به نام فرهنگ مورد اشاعه و ترویج قرار گرفته است که قطعا به نابودی انسانیت منجر خواهد شد.
بدیهی است که اصطلاح فرهنگ پیرو در این موراد، اگرچه مستقیما به معنای پیروی از خواسته ها و تمایلات بشر است ولی نباید از نظر دور بداریم که در عین حال این نوع فرهنگ (پیرو)، بهترین وسیله فعالیت قدرت پرستان خودکامه جوامع نیز می باشد. در حقیقت می توان گفت: فرهنگ مزبور، هم پیرو خواسته ها و تمایلات طبیعی محض اکثریت مردم است و هم پیرو خواسته های سلطه گران جوامع که هم خواسته ها و تمایلات مردم را می توانند توجیه کنند و هم هرگونه عامل ضداخلاق و دین و شرف انسانی را به نام فرهنگ رنگ آمیزی نمایند.
به نظر می رسد شیوه حقوق پیرو برای برخوردار ساختن مردم جامعه از یک حقوق مفید، قابل اصلاح و شایسته تر از شیوه فرهنگ پیرو باشد زیرا حقوق مربوط به متن اصلی زندگانی مردم است. لذا همواره به وسیله نیازهای جدی مردم در معرض تصحیح و تنظیم واقعیات می باشد در صورتی که فرهنگ بدان جهت که شامل زیبایی ها و پدیده های خوشایند و ظرافت کاری و تجملات غیر حیاتی بوده و نمی تواند از طرف عوامل ذاتی و نیازهای جدی مردم اصلاح و تنظیم شود؛ به همین جهت است که می بینیم هر گونه فعالیت ها و نمود مبتذل و ضد شرف و اخلاق را به نام فرهنگ می توانند رواج بدهند. اگر این جمله را که بعضی از صاحب نظران علوم انسانی گفته اند مورد دقت قرار بدهیم:
طبیب رستورانچی نیست. شما وقی که وارد رستوران شدید هرچه بخواهید او خواسته شما را برآورده می کند در صورتی که طبیب، به قانون و مبانی علمی خود عمل می کند؛ دارو می نویسد و کاری با خواسته شما ندارد و یک سیاستمدار خوب و پیشرو، طبیب است نه رستورانچی.
نتیجه می گیریم که یک پیشتاز فرهنگی سازنده و یک پرچمدار تمدن انسانی طبیب است نه رستورانچی.
Sources :
محمدتقی جعفری- فرهنگ پیرو فرهنگ پیشرو- صفحه 147-146