سیدابوالمکارم ابن زهره
سید ابوالمکارم ابن زهره. در حدیث به یک واسطه از ابوعلی پسر شیخ ابوجعفر طوسی معروف به شیخ الطائفه روایت می کند و در فقه با چند واسطه شاگرد ابن حمزه طوسی است اهل حلب است. و در سال 585 درگذشته است، کتاب معروف او در فقه به نام "غنیه" معروف است. هرگاه در اصطلاح فقهاء "حلبیان" به صیغه تثنیه گفته شود، مقصود شیخ ابوالصلاح حلبی و ابن زهره حلبی است. و هرگاه "حلبیون" به صیغه جمع گفته شود، مقصود آن دو نفر به علاوه قاضی عبدالعزیز حلبی معروف به ابن البراج است که او هم اهل حلب بوده است.
بنابر آنچه در مستدرک (ج 3 صفحه 506)، ضمن احوال شیخ طوسی آمده است، ابن زهره کتاب النهایة شیخ طوسی را نزد ابوعلی حسن بن الحسین معروف به ابن الحاجب حلبی خوانده است، و او آن کتاب را نزد ابوعبدالله زینو بادی در نجف و او نزد شیخ رشیدالدین علی بن زیرک قمی و سید ابی هاشم حسینی و آن دو نزد شیخ عبدالجبار رازی تحصیل کرده بوده ا ند و شیخ عبدالجبار شاگرد شیخ طوسی بوده است بنابراین نقل، ابن زهره با چهار واسطه شاگرد شیخ طوسی بوده است.
Sources :
مرتضی مطهری- خدمات متقابل ایران و اسلام- صفحه 427