مورچه ها و استخدام حشرات
مورچه، شیرینی را دوست می دارد و برای این کار، کارگرانی شیرینی ساز استخدام می کند و در لانه خود نگاه می دارد، تا از شیرینیهای ساخته شده آن بهره برداری کند. کارگران شیرینی ساز مورچه، حشره های کوچکی هستند به نام شته، که روی اغلب درختان میوه می نشینند و از شیره نباتات تغذیه می کنند و آن را به عسل مخصوصی تبدیل می سازند. مورچه که خود قادر به ساختن این عسل نیست، شته ها را اجیر کرده و از دسترنج آنها استفاده می کند. مورچه به کارگران خود، خدمت می کند. در درون لانه خود برای آنها آغل می سازد و به آنها غذا می دهد تا از فرآورده کارخانجات شیمیائی آنها بهره مند شود. مورچه گیاهی، شته ها را به چراگاه می برد و می چراند و گاه به آنها از ریشه گیاهانی که در لانه اش اندوخته است، غذا می دهد. از آنها مراقبت می کند، مبادا جانوری آنها را ببرد. مورچه، در اثر غذا دادن به شته، می تواند در هر 24 ساعت، سی تا چهل قطره از شهد آنها استفاده کند. بالاتر از این، مورچه، دامداری هم می کند و پرورش دام می دهد. بدین ترتیب که زاده ها و بچه های شته ها را محافظت می کند، پرورش می دهد. پروار می سازد، تا در آینده، از شهد آن ها نیز، میل بفرماید.
آیا وجدان صحیح می تواند باور کند که این کارهای دقیق و عقلانی را مورچه بی شعور، خودبخود انجام می دهد؟ آیا راهنمای مورچه کیست و چگونه وی را راهنمائی می کند؟ چگونه از مورچه نافرمانی دیده نمی شود؟ بشر که موجود خردمندی است به راهنمایان خود دهن کجی می کند و راهنمائیها را به هیچ می شمارد! چرا کارگران مورچه این گونه مطیع وی هستند؟! چرا اعتصاب نمی کنند؟ چرا قیام نمی کنند؟ آیا برای آن است که مورچه با آنها به عدالت رفتار می کند؟ آیا این کارفرمایان و این کارگران، حقیقت عدالت را از کجا دانسته اند و کجا به آنها آموخته است؟!
Sources :
سید رضا صدر- نشانه هایی از او- ج 1 صفحه 280-279