چراگاه در اعماق دریا
دانشوران پیشین، در حیرت بودند که جانورانی که در اعماق دریاها زندگی می کنند، تغذیه ایشان، از چیست. چون نباتات دریا، تا جائی می رویند که نور خورشید به آنجا برسد و جائی که نور خورشید نرسد، نباتی نمی روید. ولی اخیراً پی بردند که این آب دریائی که به نظر صاف و شفاف می آید. از موجوداتی زنده پر است. موجوداتی ذره بینی که فقط با چشم مسلح دیده می شوند و دسته ای از آنها را، دایاتوم نامند.
دایاتوم، موجودی است نباتی، تفاوتی که با نباتات دیگر دارد، آن است که موهای بسیار ریزی دارد که به وسیله آنها شنا می کند و از نقطه ای به نقطه ای دیگر، می رود و تاکنون، سر این، کشف نشده که چگونه این نباتات ریز، توانائی حرکت دارند. این نباتات، روی آب زندگی می کنند و از نور خورشید بهره کامل می برند. اینان ماده معدنی مذابه ای که در آب دریا هست، به غذائی کهنه که برای جسمشان صلاحیت دارد، تبدیل می کنند. این نباتات با سرعت عجیبی در افزایش هستند. از داشته های آنها این است که دور پیکرشان پوست شیشه ای، برای محافظت خود درست می کنند. هنگامی که دایاتومها می میرند، از سطح آب به ته دریا می ریزند، هر روزه، بدون انقطاع، میلیونها از اینها از بالای دریا، مانند باران به پائین دریا می بارند. در اثر این بارندگی، ته دریا چراگاه خرمی می شود که زندگی کردن در آنجا را مانند زندگی کردن، در چراگاههای روی زمین، ممکن می سازد. آری، مهر او، اقتضاء می کند که برای زندگی زمینیان، بارانی بیافریند و برای زندگی زیر دریائیان، بارانی دیگر.
Sources :
سید رضا صدر- نشانه هایی از او- جلد 1، صفحه 171-170