برکت وجود تشییع کنندگان حضرت زهرا علیهاسلام
حضرت فاطمه زهرا (ع) در هنگام وفات حضرت خدیجه (ع) پنج سال بیشتر نداشت. فاطمه بدون مادر در دامان رسول اکرم (ص) بزرگ شد. بعد از سه سال پیامبر به مدینه هجرت کرد و بعد از ده سال که در مدینه بود، رسول خدا و به دنبال او حضرت زهرا رحلت کردند. یعنی حضرت زهرا سیزده سال بدون مادر زندگی نمود و در دامان پیغمبر پرورش یافت. روحش، روح رسول الله و سیرتش، سیره رسول خدا بود. ملکوت برای او مشهود بود، با مردگان تکلم می کرد و فرشتگان با او به سخن می پرداختند و بدین جهت او را محدثه گویند. در بعضی اوقات برای پدرش از اخبار غیبیه بیان می کرد و برای امام علی (ع) بیان مینمود.
رسول خدا رحلت نمود، و فاطمه به خوبی می شناسد این مردم تبهکار را که چگونه می خواهند اساس اسلام را واژگون کنند و به صورت حق به جانب، اصول مسلمه اسلام را متزلزل و متغیر سازند. فاطمه، دختر رسول خدا در تحت دو فشار باطن و ظاهر بعد از مدت کوتاهی از دنیا رفت و طبق وصیت خود او، او را در شب، کفن و دفن نمودند و کسی را برای مراسم تجهیز و نماز و دفن خبر نکردند. در آن سیاهی شب افرادی که بر فاطمه نماز گزاردند فقط هفت نفر بودند.
امام باقر (ع) از پدرش از جدش از امیرالمؤمنین نقل می کند که فرمود: «ضاقت الارض بسبعة، بهم ترزقون و بهم تنصرون و بهم تمطرون؛ منهم سلمان الفارسی و المقداد و أبوذر و عمار و حذیفة رحمة الله علیهم. و کان علی (ع) یقول: و أنا إمامهم، و هم الذین صلوا علی فاطمة (ع)؛ زمین گنجایش و تحمل عظمت هفت نفر را ندارد، و به برکت آنها شما روزی می خورید و مددهای غیبی به شما می رسد و باران رحمت بر شما می بارد؛ از آن جمله است سلمان فارسی و مقداد و ابوذر و عمار یاسر و حذیفه ابن یمان رحمة الله علیهم. و امیرالمؤمنین (ع) می فرمود: و من امام آنها هستم و ایشانند آن کسانی که بر دختر پیغمبر، فاطمه نماز گزاردند.» (رجال کشی/ ص4)
Sources :
سید محمدحسین حسینی طهرانی- معادشناسی- جلد 2 صفحه 274-273