خفت و سبکی سیئات و صاحبان آنها در قیامت
عالم آخرت حیات و قدرت و علم است و عالم نور است و عالم تجرد. ظلمت در آنجا راه ندارد. افرادی که به اعمال سیئه مبتلا هستند و نفوسشان نفوس شیطانی شده است به آن عالم راه ندارند. آنها در همان مراکز بعد و مظاهر جهل و شقاوت که جهنم است گم میشوند و از بین میروند، و میزانشان سبک است یا میزانی ندارند؛ عملی ندارند که آنها را بالا ببرد. چقدر در آیات قرآن از عنوان ضلال و إضلال سخن به میان آمده است. ضلال به معنای گم شدن و اضلال گم کردن است. یعنی قبل از وصول به مقام حقیقت و عالم نور و واقعیت گم میشوند، و تاب مقاومت در آن عالم نور را نمی آورند و تحمل آن انوار قاهره و جذبات سبحانیه را ندارند.
«و من یتبدل الکفر بالإیمـ'ن فقد ضل سوآء السبیل؛ و کسی که ایمان را رها کند و به جای آن کفر را انتخاب کند و بپذیرد، به تحقیق که راه راست را گم کرده است» (بقره/ 108).
«و من یشرک بالله فقد ضل ضلـلا بعیدا؛ و کسی که به خداوند شرک بیاورد، در یک گمی و گمراهی عمیقی افتاده است» (نساء/ 116).
«و من یکفر بالله و ملـ'ئکته و کتبه و رسله والیوم الاخر فقد ضل ضلـ'لا بعیدا؛ و کسی که به خدا و فرشتگان خدا و پیامبران خدا و به روز قیامت کافر شود، پس به تحقیق که در گمی و گمراهی عمیق فرو رفته است» (نساء/ 136).
«انظر کیف کذبوا علی ' أنفسهم و ضل عنهم ما کانوا یفترون؛ ای پیامبر! ببنین چگونه آنان بر نفس های خود دروغ گفتند و آنچه را که افتراء می بستند همگی از نزد آنها گم شد» (انعام/ 24).
«لقد تقطع بینکم و ضل عنکم ما کنتم تزعمون؛ هر آینه به تحقیق که بین شما و اموال و یاران شما در دنیا جدائی افتاد و آنچه را که می پنداشتید به درد شما میخورد و دستی از شما میگیرد همگی گم شدند» (انعام/ 94).
«إن ربک هو أعلم بمن ضل عن سبیله و هو أعلم بالمهتدین؛ بدرستیکه پروردگار تو داناتر است به آن کسی که از راه او گم میشود و او نیز داناتر است به راه یافتگان» (نحل/ 125).
«انظر کیف ضربوا لک الامثال فضلوا فلا یستطیعون سبیلا؛ ای پیامبر! ببین چگونه برای تو این کافران مثالها میزنند؟ پس آنان گم شده اند و راه را گم کرده اند و هیچ در توان و قدرت خود ندارند که راه را پیدا کنند» (اسراء/ 48).
«ءأنتم أضللتم عبادی هـ'ؤلآء أم هم ضلوا السبیل؛ یا شما این بندگان مرا گم و گمراه کردید، یا آنکه آنها خود راه را گم کرده و گمراه شدند؟» (فرقان/ 17).
«إنآ أطعنا سادتنا و کبرآءنا فأضلونا السبیلا؛ ما از رئیسان و بزرگان طاغوتی خود پیروی و اطاعت کردیم و بالنتیجه آنان ما را از راه گمراه نمودند» (احزاب/ 67).
باری، این آیات و آیات بسیاری دیگر که در قرآن کریم وارد است، همگی دلالت دارند بر آنکه افراد مشرک و کافر و طاغی و یاغی و باغی و پیروان آنها، اصالت و وزانت ندارند؛ و قبل از وصول به مقام عز انوار ربوبیه میسوزند و گم میشوند و نابود میگردند. و بنابراین اعمال سیئه وزن ندارند، و مشرکان و کافران وزن ندارند، و در توزین میزان چون با اصالت و واقعیت اعمال آنان را بسنجند خفیف و سبک میباشند؛ و اعمال حسنه چون اصالت دارد سنگین است.
Sources :
سید محمد حسینی تهرانی- معاد شناسی 8- صفحه 160-163