عدم اعتبار روایات وارده در تحریف قرآن و سهو نبی اکرم
پرسش: نظر حضرت عالی (علامه طباطبایی) در مورد عدم تحریف قرآن چیست؟ با توجه به این که یکی از علمای شیعه در گذشته کتابی هم درباره تحریف قرآن نوشته و در نجف چاپ شده، اینک بفرمایید اولا: در برابر مخالفین چه باید بگوییم و ثانیا: روایات منقول در آن کتاب را چگونه رد کنیم؟
پاسخ: اخبار زیادی از طرق عامه و خاصه در تحریف قرآن کریم وارد شده است و جمعی از اهل روایت نیز به آنها اعتماد کرده اند، ولی حجیت این روایات مستلزم عدم حجیت و سقوط آنها است؛ زیرا حجیت این روایات متوقف به امامت و حجیت قول ائمه است که این روایات از ایشان منقول است و امامت و حجیت قول ایشان متوقف به نبوت و حجیت قول نبی اکرم است که با نصوص آن حضرت، امامت و حجیت قول ائمه ثابت می شود و نبوت و حجیت قول نبی اکرم متوقف به حجیت ظواهر آیات قرآنی است که دلیل نبوت و حجیت قول نبی اکرم می باشند و بدیهی است که بر فرض تحریف قرآن -به معنای زیاده یا نقیصه یا تغییر لفظ یک جمله و حتی یک کلمه در تمام قرآن- ظهور همه قرآن از حجیت می افتد و در نتیجه نبوت و حجیت قول نبی اکرم هم دلیلی نخواهد داشت و لازمه آن سقوط حجیت قول امام و لازمه آن سقوط حجیت اخبار تحریف خواهد بود، پس لازمه حجیت اخبار تحریف، عدم حجیت آنهاست.
عدم سهو در فعل و قول نبی اکرم
پرسش: یکی از علمای معاصر، کاری را که مرحوم صدوق می خواست انجام دهد، انجام داده و به تألیف رساله ای در «سهوالنبی» پرداخته که متأسفانه در آخر یکی از تألیفات ایشان، آن هم با دستخط خودشان! چاپ شده است. اصولا نظر شما راجع به این موضوع چیست؟ و علاوه، مطرح ساختن این قبیل مسائل چه ضرورتی دارد؟
پاسخ: بدیهی است که فعل نبی مانند قولش از مصادیق تبلیغ است و سهو نیز از مصادیق خطاست، پس سهو نبی در اقوال یا افعال و اعمال خطا در تبلیغ می باشد و جواز خطا در تبلیغ معارف و احکام الهی مستلزم امکان عدم تمامیت حجت خدایی است و لازمه آن سقوط کتاب و سنت از حجیت است؛ زیرا بنابراین فرض هر بیانی که از ناحیه نبی اکرم برسد امکان سهو و عدم انطباق به واقع را دارد.
عمومیت مباهله در دین
پرسش: مسأله مباهله که در تفسیر المیزان به آن اشاره کرده و فرموده اید: در عصر ما هم هر مسلمان مؤمنی می تواند به آن اقدام کند، چگونه است؟ آیا هر مسلمان به ظاهر مؤمنی می تواند به این کار خطیر اقدام نماید؟
پاسخ: آیه مباهله در این که مباهله حق عمومیت دارد و اختصاص به مباهله نبی اکرم با نصارای نجران ندارد، خالی از اشعار نیست و اخباری که از اهل بیت عصمت رسیده در عمومیت مباهله صراحت دارند، امام باقر (ع) در مناظره ای که با عبدالله بن عمر لیثی در مشروعیت نکاح متعه دارد، عبدالله بن عمر را به مباهله دعوت می کند و همچنین در روایتی امام (ع) یکی از شیعیان را که با بعضی از اهل تسنن مناظره مذهبی داشته، امر می کند که طرف خود را به مباهله دعوت کند؛ بنابراین، مباهله آیتی است عمومی که خدای متعال آن را پشتیبان حق قرار داده است.
Sources :
سید محمدحسین طباطبائی- اسلام و انسان معاصر- صفحه 224-222