داستانی پیرامون تاثیر کلام قرآن در قلب غیر مسلمانان
در تفسیر فی ظلال، سید قطب در ذیل آیه 38 سوره یونس (ام یقولون افتریه قل فاتوا بسوره مثله....) ماجرای عجیبی از زندگی خود نقل می کند: «من از حوادثی که برای دیگران واقع شده سخنی نمی گویم، تنها حادثه ای را بیان می کنم که برای خود من اتفاق افتاد، و شش نفر ناظر آن بودند. ما شش نفر مسلمان بودیم که با یک مشتی مصری، اقیانوس اطلس را به سوی «نیویورک» طی می کردیم، مسافران کشتی 120 نفر مرد و زن بودند، و تنها مسلمان در میان مسافران ما بودیم. روز جمعه به این فکر افتادیم که نماز جمعه را در قلب اقیانوس، و بر روی کشتی برپا داریم، و علاوه بر اقامه فریضه مذهبی مایل بودیم یک حماسه اسلامی در مقابل یک مبلغ مسیحی که در داخل کشتی نیز دست از برنامه های تبلیغاتی خود برنمی داشت بیافرینیم بخصوص اینکه او مایل بود حتی ما را به مسیحیت تبلیغ کند! ناخدای کشتی که یک نفر انگلیسی بود، موافقت کرد نماز جمعه را در عرشه کشتی بجا آوریم، و به کارکنان کشتی که همه از مسلمانان آفریقا بودند نیز اجازه داده شد که با ما نماز بخوانند و آنها از این جریان بسیار خوشحال شدند، زیرا نخستین بار بود که نماز جمعه در برابر آنان بر عرشه کشتی انجام می گرفت. من (سید قطب) به خواندن خطبه نماز جمعه، و سپس امامت نماز پرداختم، و جالب اینکه مسافران غیرمسلمان، اطراف ما حلقه زده بودند و با دقت انجام این فریضه مذهبی را می نگریستند. پس از پایان نماز، گروه زیادی از آنها نزد ما آمدند و این موفقیت را تبریک گفتند، در میان این گروه خانمی بود که بعدا فهمیدیم یک زن مسیحی اهل یوگسلاوی است که از جهنم «تیتو» و کمونیسم فرار کرده است، او فوق العاده تحت تاثیر نماز ما قرار گرفته بود، به حدی که اشک از چشمانش سرازیر بود و نمی توانست خود را کنترل کند. او به زبان انگلیسی ساده و آمیخته با تاثر شدید و خضوع و خشوع خاصی سخن می گفت، و از جمله سخنانش این بود بگویید ببینم کشیش شما با چه لغتی سخن می گفت...؟ سرانجام به او گفتم که ما به لغت عربی صحبت می کردیم، ولی او گفت: من هر چند یک کلمه از مطالب شما را نفهمیدم، اما به وضوح دیدم که این کلمات آهنگ عجیبی داشت، و از این مهمتر چیزی که نظر مرا فوق العاده به خود جالب کرد این بود که در لابلای خطبه امام شما جمله هایی وجود داشت که از بقیه ممتاز بود، این جمله ها دارای آهنگ فوق العاده موثر و عمیقی بود، آنچنان که لرزه بر اندام من می انداخت، گویا اینها مطالب دیگری بود، فکر می کنم هنگامی که امام شما این جمله ها را ادا می کرد، مملو از روح القدس می شد! کمی فکر کردم و متوجه شدم این جمله ها همان آیات قرآن بود که من در لابلای خطبه و ضمن نماز آنها را می خواندم. این جریان ما را تکان داد و متوجه این نکته ساخت که آهنگ مخصوص قرآن آنچنان موثر است که حتی بانویی را که یک کلمه از معنی آن را نمی فهمد تحت تاثیر شدید خود قرار می دهد.
Sources :
ناصر مکارم شیرازی –پیام قرآن 8 – از صفحه 97 تا 99