کارشکنیهای یهودیان یثرب

کارشکنیهای «یهودان یثرب» در دو سال نخست هجرت از حدود مجادله و احتجاج، و ایجاد شک و تردید در دل مسلمانان و احیانا اهانت زبانی، بیرون نبود و پیامبر اسلام (ص) با بردباری و شکیبایی خاص خود، همه را تکل می کرد، ولی از روزی که دایره ی کارشکنیها از جنگ سرد تجاوز کرد، و به صورت قیام مسلحانه در آمد، و دست یهود به خون مسلمانی آلوده شد، و یا نقشه ی قتل و ترور پیامبر ریخته گردید، و یا با مهاجمان احزاب، همکاری نزدیک انجام گرفت، پیامبر (ص) مصمم شد که محیط مدینه را از لوث وجود آنان پاک سازد. اینک تفصیل موضوع: در حومه ی یثرب سه قبیله ی بزرگ و قدرتمندی که نبض اقتصادی آنجا را در دست داشتند، زندگی می کردند، این سه قبیله عبارت بودند از:
1- بنی قینقاع،
2- بنی النضیر،
3- بنی قریظه.
قبیله ی نخست، خون مسلمانی را در بازار یثرب ریختند، و به صورت گروهی، مظلومی را به جرم دفاع از یک زن، کشتند، قبیله ی دوم نقشه ی قتل پیامبر اسلام (ص) را ریخته، و تصمیم بر ترور او گرفتند ،گروه سوم در جنگ احزاب بر خلاف پیمانی که با پیامبر (ص) بسته بودند، با اعراب مشرک و یهودیان خیبر، همکاری نمودند، و به دشمنان اسلام پیوستند، و به خاطر یک چنین جسارتها و پیمان شکنیها، پیامبر گرامی اسلام (ص) دو قبیله ی نخست را از مدینه بیرون کرد و مردان قبیله ی سوم را به حکم داوری که خود آنان تعیین کرده بودند، اعدام کرد و اموال آنان را مصادره نمود.
متن پیمان نامه ای که پیامبر (ص) با این سه گروه در آغاز هجرتشان به مدینه بسته بود، اینگونه بود که هر سه گروه تعهد کرده بودند که هیچگاه بر زیان پیامبر و یاران او گام برندارند، و جامعه ی اسلامی از دست زبان آنها در امان باشد، سلاح و مرکب در اختیار دشمنان آنها نگذارند، و اگر بر خلاف این تعهد، کاری انجام دادند، دست پیامبر (ص) در ریختن خون و ضبط و اموال و اسارت زنان فرزندان آنها باز خواهد بود، و متن پیمان را سران هر سه گروه امضاء کردند و از طرف «بنی قینقاع» «مخریق» و از طرف «بنی النضیر» «حیی بن اخطب» و از جانب «بنی قریظه» «کعب بن اسد» امضاء نمودند. با توجه به این پیمان به نظر می رسد که مجازات پیامبر (ص) درباره ی دو گروه نخست بسیار کمتر از کیفری بود که درباره ی آنها تعیین شده بود همچنانکه تنبیه گروه سوم کاملا عادلانه بود.