موقع بن ثمامة اسدی صیداوی

آخرین شهید
از تابعین پیامبر بود.
کنیه اش ابوموسی و از قبیله ی بنی اسد!
موقع بن ثمامه از کسانی بود که در زمان قیام امام حسین (ع) و جنگ با یزیدیان ابتدا در لشگر عمر بن سعد بود ولی زمانی که عمر سعد را برای مبارزه با امام مصمم دید همراه عده دیگری از لشگر یزیدیان جدا شد و شبانه در سرزمین کربلا به خدمت امام حسین (ع) رسید.
در کربلا، روز عاشورا، با اجازه از امام به میدان جنگ رفت و آن قدر جنگید تا تیرهایش تمام شد و بدنش زخم های فراوانی برداشت و مجروح به زمین افتاد. قبیله اش او را از چنگ دشمن نجات داد و به کوفه برده و مخفی کردند.
چون خبر به گوش ابن زیاد رسید، دستور داد او را بکشند. اما با وساطت گروهی از بنی اسد، از کشتن او صرف نظر کرد ولی دستور داد او را به غل و زنجیر بکشند و در منطقه ی زراره که در عمان بود، تبعید کردند. «به نقل برخی مورخان از جمله دینوری، ابن زیاد، او را به ربزه تبعید کرد و در آنجا بود تا یزید بن معاویه مرد و ابن زیاد به دلیل شورش مردم عراق، به شام فرار کرد و موقع به کوفه برگشت.
موقع بن ثمامه، در اثر جراحات وارده، یک سال در تبعید و در بستر بیماری بود و در همان جا با بدن مجروح و با غل و زنجیر به گردن به شهادت رسید. شاعر عرب، کمیت اسدی درباره او در اشعاری گوید:
و ان ابا موسی اسیر مکبل
ابوموسی (موقع) به اسارت در آمد و غل و زنجیر به گردن داشت.
توضیح: موقع به معنای مبتلا به محنت است.