در میان پیروان دین سیک دو بخش اصلی وجود دارد:
گروه پرستندگان نانک که بی سرو صداتر بوده و خود را به شدت طرفدار تعالیم بنیانگذار این مکتب، گورو نانک می دانند؛ و گروه پر انرژی تر سیک های خالص که از تعالیم گوروی دهم گوویندسینگ پیروی می کنند.
همچنین در این دین پنج فرقه عمده وجود دارد که عبارت اند از: فرقه اوداسی ها به معنی کسانی که نسبت به جهان «بی تفاوت» هستند؛ فرقه سوتر به معنی دراویش یا گداهای «خالص»؛ فرقه «دیوانه سادهو» به معنی سرسپردگان راه «تقدس جنون آمیز»؛ فرقه نی ری مال سادهو یعنی افراد مجرد پیرو راه «تقدس بی عیب»؛ در آخر فرقه اکالی ها که به معنی پرستندگان «وجود ابدی بیرون از زمان» هستند.
روی هم رفته شاید متجاوز از بیست فرقه در دین سیک وجود دارند. بعضی از آنها اختلاف اساسی شان روی رنگ جامه ای است که یک فرد سیک باید بپوشد، که مثلا آیا باید به رنگ سفید، آبی، و یا زرد متمایل به سرخ باشد. گروهی دیگر راجع به اندازه مناسب جامعه اختلاف نظر دارند؛ و بالاخره گروه دیگری راجع به مشروعیت تراشین ریش و یا کوتاه کردن موی سر اختلاف نظر دارند.