عبدالله بن عقیل

از شهداء بنی هاشم در واقعه عاشورا سال 61 هـ.ق در کربلا است.
وی از خاندان «ابیطالب» و «آل عقیل» است. (آن چنان که در تاریخ آمده، شهداء آل عقیل را تا 9 نفر شمرده و می بینیم که سیدالشهداء (ع) در روز عاشورا، وقتی فرزندان عقیل به میدان می رفتند، دعایشان نمود و قاتلان آنها را لعنت و آل عقیل را به مقاومت دعوت و به بهشت مژده داد.)
پدرش: عقیل بن ابی طالب
عمویش: حضرت علی بن ابیطالب (ع)
مادرش: ام ولد یعنی (کنیز) بوده است.
برادرانش: عبدالرحمان و جعفر که هر دو در روز عاشورا شهید شدند.
این بزرگوار که به «عبدالله اکبر» ملقب و با حضرت امام حسین (ع)، پسرعمو می باشد در روز دهم محرم (عاشورا) با اجازه از آن حضرت به جنگ با دشمن و سپاه عمر بن سعد به میدان رفت و پس از نبردی سخت، به دست عثمان بن خالد جهنی و مردی از همدان، به شهادت رسید.
برخی از مورخین، قاتل او را «عمرو بن صبیح صیداوی» و «بشر بن حوط همدانی»، گفته اند در بعضی از مقاتل، نام عبدالله در شمار شهدا ذکر نشده است.
عثمان بن خالد جهنی و بشر بن حوط [سوط] همدانی، در زمان قیام مختار ثقفی (سال 66 هـ.ق) به دست عوامل مختار دستگیر و در حالی که قصد فرار به سمت شمال عراق داشتند، تحت نفوذ فرماندهان حکومت درآمده و به دستور مختار گردنشان را زدند و جسدشان را در آتش سوزاندند.