بررسی نام قائم و قیام کردن

انتظار ظهور و چشم به راه مهدی و موعود بودن، یکی از عوامل انجام حرکت های اصلاحی و حماسه های دینی است انتظار دعوت به پذیرفتن نپذیرفتن است. نپذیرفتن باطل و ستم. ملتی که منتظر پیشوای است که بیاید و ستمگران را براندازد، و از جمله القاب این پیشوا، «قائم» است، و انسان منتظر هر گاه این نام را می شنود، قیام می کند، اینگونه ملتی و امتی را چگونه برخی به قعود و ذلت پذیری سوق داده بودند؟
درباره قیام، به هنگام ذکر نام «قائم»، مطالبی ذکر کرده اند، از جمله اینکه این احترام موجب توجه خاص آن امام به قیام کننده می شود. لیکن حکمت اجتماعی و اقدامی آن نیز نباید مورد غفلت قرار گیرد. آمادگی افراد، در هر آن، برای «قیام» و مبارزه و جهاد، در راه تحکیم عدالت جهانی، و حفظ حقوق انسانها واجد اهمیتی به سزاست. شیعه منتظر (بلکه هر مسلمان) در عصر غیبت، باید همواره دارای چنین هدفی باشد، و در راه تحقیق آن، به وسایل گوناگون بکوشد، و تا آنجا این آمادگی را داشته باشد و ابراز دارد، که هرگاه نام پیشوای قیام (قائم)، ذکر می شود. به پا خیزد، و آمادگی همه جانبه خویش را نشان دهد، و این آمادگی را، همیشه، به خود و دیگران تلقین و در خود و دیگران تحکیم کند.
در اینجا خوب است به سخنان آیت الله محمود طالقانی، رحمه الله علیه توجه کنیم:
«این دستور قیام، شاید برای احترام نباشد، و الا باید برای خدا و رسول و اولیای مکرم دیگر هم به قیام احترام کرد، بلکه دستور آمادگی و فراهم کردن مقدمات نهضت جهانی، و در صف ایستادن، برای پیشتیبانی این حقیقت است.
کوچکترین اثر بدبینی، بی رغبیتی به خدمات اجتماعی، و دلسردی از اقلام به کارهای عام المنفعه و نیکوست. پس توجه دادن مردم به آینده درخشان، و دولت حق، و نوید دادن به اجرای کامل عدالت اجتماعی، و تأسیس حکومت اسلام، و ظهور یک شخصیت خدا ساخته و بارز، که مؤسس و سرپرست آن حکومت و دولت است، از تعالیم مؤسسین ادیان است، و در مکتب تشیع، که مکتب حق اسلام و حافظ اصلی معنویات آن است، جزء عقیده قرار داده شده و درباره خصوصیات چنین دولتی توضیحات بیشتری داده اند، و پیروان خود را به انتظار چنین روزی ترغیب نموده، و حتی انتظار ظهور را از عبادات دانسته اند، تا مسلمانان حق پرست، در اثر ظلم و تعدی زمامداری خودپرست، و تسلط دولتهای باطل، و تحولات اجتماعی بزرگ، حکومت ملل ماده پرست، اعم از شرقی و غربی، خود را نبازند و دل قوی دارند و جمعیت را آماده کنند.
و همین عقیده است که هنوز مسلمانان را امیدوار و فعال نگاه داشته است این همه فشار و مصیبت، از آغاز حکومت دودمان دنائت و رذالت اموی، تا جنگهای صلیبی، و حمله مغول، و اختناق و تعدیهای دولتهای استعماری، بر سر هر ملتی وارد می آمد خاکستری هم به باد فنا رفته بود.
لیکن دینی که پیشوایان حق آن دستور می دهند که چون اسم صریح «قائم»، موسس دولت حقه اسلام برده می شود به پا ایستند و آمادگی خود را برای انجام تمام دستورات اعلام کنند، و خود را همیشه نیرومند و مقتدر نشان دهند، هیچ وقت نخواهد مرد.»