منطق نظام حقوق پیرو و حقوق کودکان

یکی از مکاتب موجود در بین متفکران نظام حقوق پیرو است، این نظام درباره حقوق کودکان مطالبی بیان کرده، از جمله نظام حقوق پیرو می گوید: هیچ کس نباید به کسی کاری داشته باشد؛ بگذارید هر کس هر کاری می کند، آزادانه آن را انجام بدهد، فقط مزاحم دیگران نباشد!! کافی است شما جنبنده ای بی مزاحمت باشید که از مزایای انسانی در جامعه برخوردار شوید!
این منطق، نه تنها کار بزرگان و میانسالان را غیرقابل تفسیر قرار می دهد، بلکه مشکلات زندگی جوانان و کودکان و مسئولیت های آنان را از نظر کمیت و کیفیت دچار معماهای حل نشدنی می سازد. معنای این حقوق و نظام آن، این است: بگذارید غرایز کنترل نشده اشخاص، به هر شکلی که تمایلات آنان اقتضا می کند، اشباع شود!!
اگر چنین منطقی صحت داشته باشد و اثبات کند که انسان می تواند هر نوع انعطافی داشته و از هیچ اصل انسانی تبعیت نکند، آیا همین منطق اثبات نمی کند که: اگر توانستید، از پیشگاه عدالت فرار کنید و با تکیه به نیروی خود، مزاحم انعطاف و خواسته های دیگران باشید؟ اگر برای بزرگسالان و میانسالان افراد جامعه و حقوق آن ها احترامی وجود نداشته باشد و اصلی برای آنان لازم الاتباع جلوه نکند، تأدیب و تعلیم و آموزش و پرورش کودکان چه معنایی خواهد داشت؟
ما برای این که شخصیت کودک را معتدل و انسانی بسازیم، هم اصل تنبیه و هم عظمت انسان شدن و احترام گذاشتن به قانون را باید برای او گوشزد کنیم. اگر منطقی وجود دارد که می گوید: «بگذارید کودکان هر گونه که می می خواهند زندگی کنند؛ هنگامی که جرم و بزه از آن ها سرزد، ما آن ها را به دادگاه اطفال می کشیم؛ ما آن ها را تنبیه نموده و به وضع روانی آن ها رسیدگی می کنیم»، این، همان منطقی است که به صورت اکید توصیه می کند: شما از تنفس در هوای مسموم بیمی به خود راه ندهید، و از خوردن غذای پر از میکروب واهمه نداشته باشید؛ ما برای شما بیمارستان ایجاد کرده ایم که پزشکانی متخصص داشته، به امکانات پیشرفته مجهز بوده و تخت خواب های بسیار مدرن و عالی دارد!!