پذیرش توبه مرد گناهکار

از حضرت امام صادق (ع) نقل شده که روزی امام امیرالمؤمنین (ع) در میان جمعی از اصحابشان نشسته بودند. مردی وارد شد و گفت: یا امیرالمؤمنین، من مرتکب گناه لواط شده ام. پاکم کن. امام (ع) فرمود: برو خانه ات، شاید صفرا یا سودا بر تو غالب شده که چنین حرفی می زنی (منظور امام (ع) این بوده که دنباله ی اقرار تا چهار بار را نگیرد و استحقاق اجرای حد پیدا نکند) او رفت و فردا آمد و بار دوم همان اقرار را تکرار کرد. امام (ع) فرمود: ای مرد، درباره ی مثل تو حکم رسول خدا (ص) یکی از این سه مجازات است. (در این روایت سه مجازات آمده است)
1. زدن گردن با شمشیر 2. از بالای کوه با دست و پای بسته پرتاب کردن 3. سوزاندن با آتش. حالا تو هر یک از این سه را انتخاب می کنی، من با همان تو را مجازات کنم. گفت: یا امیرالمؤمنین، کدام یک از این سه عذاب شدیدتر است؟ حضرت فرمود: در آتش سوختن. گفت: من همان را انتخاب می کنم. می خواهم در دنیا بسوزم تا در آخرت نسوزم. امام (ع) دستور داد تا حفره ای کنده در آتش افروختند. آنگاه آن مرد گناهکار را امر کرد تا در میان آن حفره بنشیند. او برخاست. ابتدا دو رکعت نماز خواند بعد دست به دعا برداشت و گفت: خدایا، تو می دانی که من گناهی مرتکب شده ام؛ آنگاه پشیمان گشته از خوف عقاب تو نزد ولیت آمدم و از او خواستم پاکم کند و او مرا مخیر بین سه نوع عذاب کرد و من شدیدترین آنها را که سوختن در آتش است، انتخاب کردم. حال ای خدا، این را کفاره ی گناهانم قرار بده و مرا در آتش آخرت نسوزان. این را گفت و از جا برخاست و گریه کنان در میان حفره که شعله های آتش از اطراف آن بالا می رفت، نشست. در این موقع امیرالمؤمنین (ع) گریست و جمعیت حاضر در محل گریستند و امیرالمؤمنین (ع) به او فرمود: برخیز و از آتش بیرون بیا که خدا توبه ات را پذیرفت و از گناهت درگذشت. دیگر به گرد چنین گناهی نگرد.