جستجو

دیدگاه حکما الهی در مورد فیض الهی

حکمای الهی می گویند: واجب الوجود بالذات واجب من جمیع الجهات و الحیثیات است، لهذا واجب الفیاضیه است، از این رو هر کس طالب هر چه باشد، خدا او را مدد می کند. چنین نیست که اگر کسی طالب دنیا باشد خدا بفرماید تو گمراه هستی و برخلاف ارشاد و هدایت ما عمل کرده ای پس ما تو را تأیید نمی کنیم. نه، چنین نیست، دنیاطلب هم در دنیاطلبی خویش در حدودی که این سرای اسباب و علل و تمانع و تزاحم امکان می دهد مورد تأیید و حمایت الهی است و از بذل و بخشش بی دریغ او بهره مند می گردد.
به عبارت دیگر: جهان، سرزمین مستعد و مناسبی است برای کاشتن و روییدن و رشد کردن و درو کردن، بستگی دارد به اینکه انسان چه بذری برای رشد و پرورش انتخاب کند و چه محصولی بخواهد بدست آورد، هر بذری انتخاب کند همان بذر عینا در مزرعه مستعد و مناسب این جهان رشد داده می شود. بلی، یک حمایت مخصوص از برای اهل حقیقت هست که رحمت رحیمیه نامیده می شود، دنیاطلبان از این رحمت محرومند، زیرا خواهان آن نیستند. ولی رحمت رحمانیه خدا در تمام مردم و در تمام مسیرها علی السویه جریان دارد. به قول سعدی:
ادیم زمین سفره عام اوست ***بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست

منابع

  • مرتضی مطهری- عدل الهی- صفحه 373

کلید واژه ها

فلاسفه فیض الهی انسان جهان دنیاپرستی

مطالب مرتبط

نقش اعداد در کار هستی و انسان بررسی پیوستگی ها و هماهنگی در نظام آفرینش بررسی تاریخ آفرینش بررسی شروع آفرینش در تورات اصول سه گانه شخصیت و ثبوت بررسی فرضیه تحول در آفرینش انسان (1) بررسی فرضیه تحول در آفرینش انسان (2)

اطلاعات بیشتر

نتیجه توجه به دنیا از نظر قرآن لزوم حسن فعلی و فاعلی جهت پاداش اخروی عمل

ابزار ها