قیامت، وعده گاه مردم

آنچه که قرآن کریم بر روی آن خیلی تاکید دارد قیامت کبری است که از آینده مجهول، و از زمان آن، کسی جز ذات اقدس الهی مطلع و آگاه نمی باشد. در آن قیامت که مطرح است فقط این نیست که مردگان همان طور که در قرآن اشاره شده است زنده شوند بلکه اتفاقات بزرگ و مهم دیگری رخ می دهد تا محشر آماده باشد. این اتفاقات تغیرات کلی در نظام عالم، از خورشید تا ستارگان و هر آنچه که در زمین است رخ میدهد. قرآن مثال هایی در مورد این اتفاقات آورده است مانند: یکی مثل پشم زده شده باشد و دیگری همانند غبار پراکنده باشد، نور از خورشید گرفته شود ستارگان منکدر شوند. در کل تمامی چیزهای که در زمین و آسمان موجود است دگر گون میشود و در نظام هستی دگرگونی رخ می دهد. از ابتدا یکسری انسان هایی بوده اند که منکر این گونه اتفاقات بوده اند و می گفتند مگر میشود مرده زنده شود و یا از میان خروارها خاک بیرون بیاید. در پاسخ قرآن آنها را به اندیشیدن در خلقت خودشان که چگونه خودشان از نیستی به هستی رسیده اند و یا نظام موجود مرگ و حیات که همان بهار و پائیز است رهنمود می ساخته.
قرآن کریم می فرماید: «ان یوم الفصل میقاتهم اجمعین» (دخان/40)، میقات (یعنی) وعده گاه. در اصل در مورد وعده گاه زمانی گفته می شود و احیانا در مورد وعده گاه مکانی، که میقات های حج را که ما "میقات" می گوییم برای این است که در واقع وعده گاه مسلمین است که بیایند در آنجا محرم بشوند.
این تعبیر قرآن کریم هم تعبیر عجیبی است: یوم الفصل وعده گاه عمومی همه مردم است. گویی نظیر آنچه قرآن در باب توحید می گوید: «و اذ اخذ ربک من بنی ادم من ظهورهم ذریتهم و اشهدهم علی انفسهم الست بربکم قالوا بلی؛ و آنگاه که پروردگار تو از پسران آدم، از پشت هایشان، نسل و نژاد آنها را برگرفت و آنها را بر خودشان گواه کرد که»: آیا من پروردگار شما نیستم؟ (آنها به زبان فطرت) گفتند: چرا!» (اعراف/172)، یعنی در عمق فطرت همه مردم توحید هست و مردم در عمق فطرتشان بلی را به زبان تکوین گفته اند، همچنین در عمق فطرت مردم چنین میعادگاهی وجود دارد.
یک وقت هست مردم می آیند جمع می شوند در جایی که اصلا انتظارش را نداشته اند، ولی یک وقت مردم در جایی می آیند جمع می شوند که وعده گاه است، البته همه مردم که ایمان نداشتند ولی وعده گاه همه مردم است چون در عمق فطرت همه مردم این مطلب هست که (دنیا) عبث نیست، باطل نیست، لعب نیست، بالاخره به جایی خواهد رسید که این سرگشتگی ها همه به پایان برسد.
«ان یوم الفصل میقاتهم اجمعین؛ قیامت میقات و وعده گاه عموم مردم است». در کلمه «یوم الفصل» اسباب منقطع و بریده می شود، مخصوصا اسبابی را ذکر می کند که مردم طمع می بندند. «یوم لا یغنی مولی عن مولی شیئا و لا هم ینصرون؛ آن روزی که هیچ دوستی برای هیچ دوستی سود نمی تواند داشته باشد، هیچ دوستی نمی تواند دوست خودش را بی نیاز کند و به او کمک برساند» (دخان/40و41).