تنها چیزی که حافظ نوع بشر و ضامن بقاء همه انواع جانداران است همان تمایل جنسی است. تمایل جنسی اگر نبود، اکنون اثری از انسان و حیوان بر روی زمین نبود. شاید در میان هزاران نوزاد یکی را نتوان یافت که پدر و مادر از نظر بقاء نسل با هم در آمیخته اند. در هر هزار نوزادی شاید نهصد و نود و نه پیدایش آنها نتیجه تمایل جنسی بوده است. پدر و مادر، به قصد عیش و عشرت به سراغ یکدیگر می روند، ولی او نمی گذارد این عیش به هدر رود، از آن برای بقاء نوع استفاده می کند. اگر تمایل جنسی وجود نداشت، نه انسانی بر روی زمین باقی می ماند و نه حیوانی، در نتیجه، خلقت این دو لغو می گردید. آری آفریننده انسان، نگهبان بقای وی نیز می باشد. آیا ماده می تواند حدوث را بفهمد و بقاء را درک کند؟ هرگز.