نذر و عهد و قسم در سوره تحریم

سوره تحریم هم مثل سوره طلاق با "یا ایها النبی" شروع شده است. ما در قرآن کریم سه سوره داریم که با "یا ایها النبی" شروع می شود: سوره تحریم و سوره طلاق و سوره احزاب که قبل از سوره یس است. سوره تحریم سوره ای است که ابتدا در حالی که اشاره ای دارد به جریانی که میان پیغمبر اکرم (ص) و بعضی از زنهای ایشان واقع شده است. آنچه که از قرآن فهمیده می شود و خیلی جهاتش را تاریخ بیان کرده است و قسمتهای کوچکی از آن هم هست که از نظر تاریخ خیلی روشن نیست، این است که پیغمبر اکرم یک چیزی را که بر خودش حلال بوده است، بر خود به موجب یک قسم حرام کرده است. این فی حد ذاته یک کار جایزی است. جزء چیزهایی که ما داریم عهد و نذر و قسم است، یعنی انسان به موجب یک نذر می تواند چیزی را بر خود واجب یا حرام کند، که در باب نذر به شرط رجحان می شود این کار را کرد، یا یک امر مباح یا مستحب را می تواند به موجب یک قسم بر خودش واجب کند، یا یک مکروه را بر خودش حرام کند و یا یک مباح را بر خودش حرام کند. مثلا آدمی سیگار می کشد، مرتب تصمیم می گیرد که سیگار نکشد، نمی تواند، بعد قسم می خورد که برای مدت موقت یا برای همیشه سیگار نکشد. همین قدر که قسم خورد، دیگر کشیدن سیگار بر او حرام می شود، یعنی اگر بخواهد بکشد باید کفاره بدهد، با یک تفاوت مختصری که در فقه میان نذر و عهد و قسم مطرح است.