حکایت تشییع سعدبن معاذ توسط رسول اکرم

شیخ طوسی از حضرت امام صادق (ع) روایت کرده اند که به خدمت پیامبر اکرم (ص) آمده و گفتند که سعدبن معاذ رحلت نموده است. رسول خدا (ص) با جماعتی از اصحاب بطرف منزل سعد حرکت کردند، و در حالیکه تکیه به در داده بودند امر نمودند تا سعد را غسل دهند، و غسل به پایان رسید. و سپس سعد را حنوط نموده و کفن کرده و حمل نمودند بسوی قبرستان بقیع ، در حالیکه رسول خدا بدون کفش، پای برهنه و بدون ردا بدنبال جنازه تشییع می نمود، و گاهی طرف راست تابوت را می گرفت و گاهی جانب چپ را تا آنکه جنازه سعد را کنار قبر پائین آوردند.
رسول خدا (ص) خود در قبر پائین رفت و برای سعد، لحد معین کرد و او را در لحد گذارد و خشت ها را یکی پهلوی دیگری می چید و میفرمود: به من سنگ بدهید، به من خاک مرطوب بدهید، و با آن خاکها خلل و فرج میان خشت ها را مسدود مینمود. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم چون از قبر فارغ شد و خاک بر روی آن انباشت و روی قبر را تسویه نمود فرمود: «إنی لاعلم أنه سیبلی و یصل البلی إلیه، ولکن الله یحب عبدا إذا عمل عملا أحکمه؛ حقا من می دانم که بزودی خواهد پوسید و کهنگی و اندراس به این قبر خواهد رسید، ولیکن پروردگار دوست دارد که بنده کاری را که انجام میدهد، در آن محکم کاری کند و متقن و استوار نماید».
چون از تسویه قبر فارغ شده و خاک بروی آن ریختند، مادر سعد گفت: گوارا باد بر تو ای سعد در این بهشتی که داخل میشوی! رسول خدا (ص) فرمود: ای مادر سعد! بطور جزم بر خدا حکمی نکن؛ اینک سعد را فشار قبر گرفت! رسول خدا (ص) بعد از فراغ از امر سعد مراجعت کردند و مردم نیز مراجعت نمودند و عرض کردند: ای رسول خدا! ما امروز از شما اموری را مشاهده کردیم که درباره سعد انجام دادی که تا به حال درباره هیچ کس چنین ندیده ایم که انجام داده باشی؛ شما به دنبال جنازه سعد بدون ردا و کفش حرکت کردی!
حضرت فرمود: چون دیدم که فرشتگان سماوی بدون کفش و ردا تشییع جنازه سعد می نمایند، من هم به آنها تأسی کردم. عرض کردند: شما گاهی جانب راست سریر را می گرفتید و گاهی جانب چپ را؟! حضرت فرمود: دست من در دست جبرئیل بود، او از هر جا که شروع میکرد و می گرفت من نیز می گرفتم. عرض کردند: شما خود امر به غسل سعد نمودید و خود بر جنازه او نماز گزاردید و خود برای او لحد قرار دادید و سپس فرمودید که فشار قبر، سعد را در بر گرفت! حضرت فرمود: آری، چون سعد با اهل منزلش به سوء اخلاق رفتار میکرد، این فشار قبر اثر سوء خلق اوست (امالی شیخ طوسی طبع نجف ج2 جزء پانزدهم ص42و41).