لعن فرشتگان به قاتلین امیرالمؤمنین (ع) و امام حسین(ع)

از صفوان جمال روایت است که می گوید: در خدمت حضرت صادق (ع) به حج مشرف شدیم. در میان راه، حضرت بسیار متأثر بود.
از علت این اندوه پرسش کردم، فرمودند: مگر مؤمن می تواند ببیند و غمگین نشود! به خدا قسم اگر آنچه را که من می شنوم تو هم می شنیدی متأثر میشدی! عرض کردم: بفرمائید علت تأثر شما چه بوده و واقعه ای را که مشاهده کرده اید چیست؟ حضرت فرمودند: تمام فرشتگان پروردگار به عرش خدا ملتجی شده و می گویند: خدایا عذاب قاتلان امیرالمؤمنین و قاتلان حسین را زیاد کن و تمام ملائکه و طوایف جن در آنجا گریه می کنند برای مصیبت جدم میرالمؤمنین و مصیبت جدم حسین. آدم مگر میتواند این مناظر را ببیند و خواب راحت کند و فکر طعام و آشامیدنی باشد.

ابن قولویه قمی روایت میکند از اسحاق بن عمار که می گوید: من به حضرت امام جعفر صادق (ع) عرض کردم که: من شب عرفه را در حائر حضرت امام حسین (ع) بیتوته کردم و پیوسته مشغول به نماز بودم و در آنجا قریب پنجاه هزار نفر بودند که همگی دارای صورت های زیبا بوده و به بو های عطر معطر شده بودند و آنها نیز تمام طول شب را به نماز مشغول بودند. و لیکن همین که صبح طالع شد، سجده کردم و چون سر از سجده برداشتم از آن جمعیت کسی را ندیدم. حضرت فرمودند: پنجاه هزار نفر از فرشتگان برای نصرت امام حسین علیه السلام به کربلا فرود آمدند، ولی وقتی رسیدند که آن حضرت به درجه شهادت رسیده بود و آنها به آسمان بالا رفتند. خداوند به آنها وحی فرستاد: شما برای نصرت فرزند حبیب من به زمین کربلا رفتید، ولی او کشته شده بود و نتوانستید او را یاری کنید، حال به زمین پایین روید و در اطرف قبر حسین مقیم باشید با حالت پریشان، ژولیده و گرد آلود باشید تا روز قیامت!