سؤال و حساب از اعضای بدن در قیامت

در «تفسیر عیاشی» از ابوجعفر آمده است که: «ابوجعفر گوید: من در نزد حضرت صادق (ع) بودم که مردی به آن حضرت عرض کرد: پدر و مادرم فدایت شود! من در مستراح خانه خود می روم، ولیکن ما همسایگانی داریم که در نزد آنها زنان و کنیزان آوازه خوان است که تغنی می کنند. می خوانند و با عود می نوازند و چه بسا من برای آنکه ساز و آواز آنها را گوش کنم می خواهم زیادتر از مقدار معمول در مستراح بنشینم. حضرت صادق گفتند: این کار را مکن! آن مرد گفت: سوگند به خدا که من به این اراده و نیت، در نزد آن کنیزان آوازه خوان نرفته ام! بلکه فقط آوازی است که به گوش خود می شنوم. حضرت گفتند: آیا نشنیده ای گفتار خداوند را آنجا که می گوید: به درستی که حقا گوش و چشم و دل، یکایک آنها از آنچه پیروی نموده اند مورد سؤال قرار می گیرند؟! مرد گفت: آری ولی سوگند به خدا که گویا من اصلا این آیه را از کتاب خدا نشنیده ام؛ نه از مرد عجمی شنیده ام و نه از مرد عربی! و بنابراین من دیگر هرگز دنبال چنین کاری را نمی گیرم و دوباره به جا نمی آورم إن شاءالله؛ و من از خداوند طلب مغفرت و آمرزیدگی دارم. حضرت گفتند: برخیز و غسل توبه به جای آور! و به مقداری که می خواهی نماز بخوان! چون تو بر امر عظیمی وقوف داشتی، چقدر حالت بد و قبیح بود اگر تو بر همان حالت می مردی! حمد خدای را به جای آور و از او تقاضای توبه و عفو کن از هر امری که خداوند ناپسند دارد؛ چون او ناپسند ندارد مگر هر عمل زشت و قبیحی را و عمل زشت را برای اهل آن عمل وا گذار! چون برای هر کرداری اهلی است.»
و نیز در «تفسیر عیاشی» روایت کره است از حضرت صادق (ع) که فرمودند: خداوند تبارک و تعالی ایمان را بر جوارح و اعضای بنی آدم لازم و واجب گردانیده است و ایمان را بر آنها قسمت نموده است و هیچ عضوی از اعضای بدن انسان نیست مگر آنکه به او ایمانی واگذار شده است غیر از ایمانی که به عضو دیگر واگذار شده است و از جمله اعضای بدن انسان دو چشم اوست که با آنها می بیند و دو پای اوست که با آنها راه میرود. پس بر چشم واجب کرده است که نظر نکند به آنچه را که خداوند نظر کردن به آن را حرام کرده است و آن را پائین اندازد از آنچه را که از محرمات، خداوند نهی فرموده است. و غض بصر و فرو هشتن چشم، عمل اوست و ایمان اوست؛ خداوند می فرماید: «و لا تقف ما لیس لک به علم إن السمع والبصر والفؤاد کل أولـ'ئک کان عنه مسئولا؛ و چیزی را که بدان علم نداری پیروی مکن، همانا گوش و چشم و قلب، همه آنها مورد سوال واقع خواهند شد» (اسراء/ 36) پس این غض بصر و چشم فرو هشتگی از آنچه خداوند حرام فرموده است عمل اوست، و آن از ایمان است.
و خداوند بر دو پای انسان واجب کرده است که به سوی چیزی از معاصی خدا نروند، بلکه واجب گردانیده است که به سوی فرایض و واجبات بروند و فرموده است: «و لا تمش فی الارض مرحا إنک لن تخرق الارض و لن تبلغ الجبال طولا؛ و در روی زمین به نخوت راه مرو، تو هرگز زمین را نخواهی شکافت و در بلندی به کوه ها نخواهی رسید» (اسراء/ 37) و نیز فرموده است: «واقصد فی مشیک واغضض من صوتک إن أنکر الاصو'ت لصوت الحمیر؛ و در راه رفتن خود میانه رو باش و از صدای خود بکاه، که بدترین بانگ ها بانگ خران است» (لقمان/ 19 و تفسیر عیاشی)