مقام شفاعت رسول اکرم در انجیل برنابا

در انجیل برنابا از چند آیه در فصل پنجاه و پنجم، که سوره قیامت است گوید:
‎ 1ـ پس پیامبر اکرم می رود تا جمع نماید همه پیغمبران را که با آنها سخن کند زاری کنان به سوی ایشان، که با او بروند تا زاری کنند بسوی خدای از برای مؤمنان.
2ـ پس هر یک از ترس عذر آورند.
3ـ و به زندگی خدای سوگند، بدرستی که من خودم هم نخواهم رفت آنجا، زیرا که من معرفت دارم به آنچه معرفت دارم.
4ـ و وقتی که خدای این ببیند یادآوری کند رسول خود را که چگونه او آفریده است همه چیزها را برای محبت او.
5ـ پس ترس او بر طرف شود و به سوی عرش پا پیش نهد، با محبت و احترام و فرشتگان بسرایند که خجسته باد نام پاک تو ای خدای خدای ما!
7ـ و چون به نزدیکی عرش شود بگشاید خدای برای رسول خود (دروازه را) مانند خلیلی برای خلیل خود بعد از آنکه مدت مدید همدیگر را ندیده باشند.
8ـ و رسول الله نخست آغاز کند در سخن، پس بگوید به درستی که من عبادت تو می کنم و دوستی تو می ورزم ای خدای من!
9ـ و شکر تو می گویم به تمام دل و روان خود!
10ـ زیرا که تو خواستی پس مرا آفریدی تا بنده تو باشم!
11ـ و هر چیزی را از برای محبت من آفریدی تا از برای هر چیزی و در هر چیزی و برتر از هر چیزی دوستی تو ورزم!
12ـ پس باید همه آفریدگان تو حمد تو گویند ای خدای من!
13ـ آن هنگام همه آفریدگان خدای بگویند شکر تو می گوییم ای پروردگار و خجسته باد نام پاک تو!
14ـ حق می گویم به شما، به درستی که شیاطین و انداخته شدگان با شیطان آن هنگام می گریند، حتی اینکه هر آینه از آب چشم یکی از ایشان روان شود بیشتر از آنچه در اردن است.
15ـ و با وجود این پس نمی بینند خدای را.
16ـ و خدای با رسول خود سخن نموده بفرماید: مرحبا به تو ای بنده امین من!
17ـ پس طلب کن هر چه می خواهی که به هر چیزی خواهی رسید!
18ـ پس رسول الله جواب دهد: ای پروردگار من! یاد کن که چون مرا آفریدی، فرمودی به درستی که تو اراده نموده ای که بیافرینی جهان را و بهشت را و فرشتگان را و مردم را، از روی محبت به من تا تمجید نمایند تو را به خود من بنده تو!
19ـ از این روی زاری می کنم به سوی تو ای پروردگار خدای مهربان دادگر که به یاد آوری وعده خویش را به بنده ات!
20ـ پس خدای جواب دهد مانند خلیلی که با خلیل خود شوخی کند و می فرماید ای خلیل من محمد! آیا گواهان داری برای این!؟
21ـ پس با احترام بگوید: آری ای پروردگار من!
22ـ پس خدای بفرماید ای جبرئیل برو و ایشان را بخوان!
23ـ پس جبرئیل بسوی رسول الله بیاید و بگوید: گواهان تو ای آقا کیانند؟!
24ـ پس رسول الله جواب دهد: ایشان آدم (ع) و ابراهیم (ع) و اسماعیل (ع) و موسی (ع) و داود (ع) و عیسی (ع) هستند.
25ـ پس فرشته باز شود و ندا کند گواهان مذکور را که حاضر خواهند شد آنجا ترسان.
26ـ پس حاضر شوند خدای به ایشان بفرماید: آیا به یاد دارید آنچه را رسول من ثابت نموده؟
27ـ پس جواب دهند: چیست ای پروردگار؟!
28ـ پس خدای بفرماید: اینکه هر چیزی را از روی محبت به او آفریده ام تا همه آفریدگان مرا به او حمد گویند.
29ـ پس هر یک از ایشان جواب دهند ما سه گواه داریم که افضل از مایند ای پروردگار!
30ـ پس خدای جواب دهد که آن سه گواه کیانند؟!
31ـ پس موسی گوید: نخست کتابی است که مرا عطا فرمودی، و داود گوید: دوم کتابی است که مرا عطا فرمودی.
32ـ و آنکه با شما سخن می دارد گوید: ای پروردگار به درستی که تمام جهان را شیطان اغرا نمود پس گفت: به درستی که من پسر و شریک توام!
33ـ ولیکن کتابی که مرا عطا فرمودی گفته که حقاً به درستی که من بنده توام!
34ـ و همان کتاب اعتراف دارد به ما آنچه رسول تو او را ثابت کرده!
35ـ پس آن هنگام رسول الله به سخن در آید و بگوید: این چنین می گوید کتابی که مرا عطا فرمودی ای پروردگار!
36ـ پس وقتی که رسول الله این بگوید، خدای به سخن درآمده بفرماید به درستی که آنچه حالا کردم جز این نیست که از این رو کردم تا هر کسی اندازه محبت مرا با تو بداند.
37ـ و پس از آنکه چنین سخن کند، عطا کند خدای رسول خود را کتابی که در آن نام های همه برگزیدگان خدا نوشته شده باشد.
38ـ از این روی هر مخلوقی به سجده در آمده بگوید: تو راست تنها ای خدای مَجْد و اکرام؛ زیرا که ما را به رسول خود بخشیدی. (انجیل برنابا ترجمه حیدر قلیخان کابلی از ص125 تا ص128)
دوم:
در فصل صد و سی و ششم، آیاتی را ذکر کرده تا آنکه می رسد به آیه 8:
‎8- مگر اینکه آنچه در او حرفی نیست آنکه پاکان و پیغمبران خدا همانا که آنجا روند تا مشاهده نمایند نه اینکه عقابی بکشند.
9ـ اما نیکان پس رنجی نکشند جز خوف.
10ـ و چه گویم به شما می فهمانم که حتی رسول الله آنجا می رود تا عدل خدا را مشاهده نماید.
11ـ پس آنوقت دوزخ به واسطه حضور او لرزان شود.
12ـ و چون که او صاحب جسدِ بشری است، عقاب از هر صاحب جسد بشری که بر ایشان عقاب محتوم شده برداشته می شود، پس بی رنج کشیدن عقاب می ماند در مدت اقامه رسول الله برای مشاهده دوزخ.
13ـ ولیکن او در آنجا جز چشم به هم زدنی اقامه نخواهد فرمود.
14ـ و همانا که این را خدای برای آن کند که هر مخلوقی بداند که او از رسول الله سودی برده.
15ـ و چون در آنجا رود شیاطین به ولوله افتند، و می خواهند پنهان شوند زیر آتش افروخته و یکی به دیگری گوید: بگریزید، بگریزید، زیرا که همانا دشمن ما محمد آمد.
16ـ پس چون شیطان بشنود آنرا، سیلی به روی خود با دو کف دست خود می زند، و ناله کنان می گوید: همانا که تو به رغم من از من شریف تری، و همانا که از روی ظلم این کرده شد!
17ـ اما آنچه مختص است به مؤمنانی که هفتاد و دو درجه دارند، با خداوندان دو درجه دیگر که ایمان دارند بدون اعمال صالحه، چونکه فرقه اول بر اعمال صالحه محزون بودند و فرقه دیگر مسرور بودند به شر، پس همگی هفتاد هزار سال در دوزخ مکث خواهند کرد.
18ـ و پس از این سالها، جبرئیل فرشته به دوزخ می آید و می شنود که ایشان می گویند: ای محمد! کجا شد وعده تو به ما که هر که بر آئین تو باشد جاویدان در دوزخ نماند؟!
19ـ پس فرشته خدا آن وقت به بهشت بر گردد، و پس از آنکه نزدیک رسول الله شود با احترام آنچه شنیده بر او بخواند.
20ـ پس آن وقت پیغمبر با خدا تکلم فرموده می گوید: ای پروردگار من و خدای من، وعده خود را به من بنده ات یاد بیار که کسانی که آیین مرا بپذیرند، جاویدان در دوزخ نمانند!
21ـ پس خدا در جواب می فرماید که: ای خلیل من طلب کن آنچه می خواهی که من به تو آنچه بخواهی می دهم.

فصل صد و سی و هفتم :
1ـ پس آن وقت رسول الله عرض می کند: ای پروردگار من کسانی از مؤمنان یافت می شوند که هفتاد هزار سال در دوزخ مکث کرده اند!
2ـ کجاست رحمت تو ای پروردگار من!
3ـ من همانا بسوی تو زاری می کنم که ایشان را از این عقوبات تلخ آزاد نمایی.
4ـ پس آنوقت خدا چهار فرشته مقرب خدا را امر میفرماید که به دوزخ رفته و هر که را بر آیین پیغمبر اوست بیرون آورده و سوی بهشت او را رهبری کنند.
5ـ و آن است که آنرا خواهند کرد.
6ـ و از فواید آیین رسول الله این می شود که هر کس به او ایمان آورده باشد، به بهشت خواهد رفت، بعد از عقوبتی که از آن سخن راندم؛ حتی اینکه اگر چه عمل صالحی هم نکرده باشد، زیرا که او بر آیین او مرده (انجیل برنایا ترجمه حیدر قلیخان کابلی از ص243 تا 245).
باری، چون مطالب انجیل برنابا در شفاعت رسول الله (ص) به نحو مبسوطی همان مفاد آیه کریمه قرآنیه و روایات وارده ما از طریق اهل بیت و از طریق عامه بود، لذا گر چه قدری مفصل شد آن را در اینجا ذکر کردیم تا با ملاحظه آن، درجات و مقامات رسول الله در نزد خدای متعال روشن شود، و نیاز جمیع پیامبران به آن حضرت مشهود گردد.