لوای حمد در دستان امام علی علیه السلام در روز قیامت

احادیثی وارد است بر آنکه لوای حمد در روز قیامت در دست امیرالمؤمنین علی (ع) است. ما در این جا نیز چند حدیث را از باب نمونه می آوریم:
شیخ صدوق روایت کرده است که پیامبر اکرم (ص) بین مسلمانان عقد اخوت و برادری بست، و سپس فرمود: ای علی! تو برادر من هستی! و نسبت تو به من همان نسبت هارون با موسی است به جز آنکه پیغمبری بعد از من نیست. آیا می دانی ای علی! که اولین کسی که در روز قیامت خوانده شود من هستم! و پس از خوانده شدن، من در جانب راست عرش خدا می ایستم، و یک حله سبز رنگ از حله های بهشتی بر تن من می کنند. پس از آن، پدر ما ابراهیم (ع) را می خوانند، او در طرف راست عرش در سایه آن می ایستد، و یک حله سبز رنگ از حله های بهشتی بر تن او می پوشانند. سپس پیغمبران را یکی به دنبال دیگری می خوانند، و آنان در دو ردیف و دو صف در طرف راست عرش در سایه آن می ایستند، و بر بدن آنها حله های سبز رنگ بهشتی می پوشانند. آگاه باش ای علی! که من به تو خبر می دهم که امت من اولین امتی هستند که در روز قیامت برای حساب خوانده می شوند، و من به تو بشارت می دهم که به جهت قرابت و منزلتی که تو در نزد من داری اولین کسی که بعد از من در روز قیامت خوانده می شود تو می باشی! و لوای (پرچم) من به تو سپرده می شود؛ و آن لواء لوای حمد است، و تو آن لواء را در برابر این دو صف از پیامبران عبور می دهی!
آدم (ع) ابوالبشر و جمیع مخلوقاتی که خداوند آفریده است، همگی در سایه لوای من در روز قیامت سایه نشینند. طول آن لواء به اندازه هزار سال راه است، سنان (پیکان تیزی است که بر سر نیزه فرو می برند، و از آنجا به دشمن حمله می کنند) آن از یاقوت سرخ است، و چوب نی آن از نقره سپیدفام، و زج (آهنی است که چون ته نیزه را می تراشند، در آن محکم فرو می برند تا آنکه حکم پایه و حافظ نیزه بوده باشد) آن از در سبزرنگ. آن پرچم دارای سه رشته از حاشیه و کناره از نور است: یک رشته در مشرق است و دیگری در مغرب و سومی در وسط دنیا، و بر این حاشیه ها سه سطر نوشته شده است.

مشخصات لواء حمد در روز قیامت
اول: «بسم الله الرحمن الرحیم؛ بنام خداوند بخشنده و مهربان» (بقره/ 1) و دوم: «الحمد لله رب العالمین؛ ستایش مخصوص خدایی است که پروردگار جهانیان است» (بقره/ 2)، و سوم: لا إله إلا الله، محمد رسول الله؛ و طول هر سطری به قدر مسیر هزار سال راه است، و عرض هر سطری مسیر هزار سال راه. ای علی! تو لواء را برمی داری و حمل می کنی! و حسن از جانب راست توست، و حسین از جانب چپ تو! تا آنکه در میان من و ابراهیم در سایه عرش وقوف می کنی! و به یک حله سبز رنگ از حله های بهشتی پوشانیده می شوی! و در این حال منادی از عرش ندا می کند: خوب پدری است پدر تو ابراهیم، و خوب برادری است برادر تو علی! آگاه باش ای علی! که من به تو بشارت می دهم، که زمانی که مرا می خوانند تو خوانده می شوی! و چون مرا به حله بپوشانند تو پوشیده می شوی! و چون به من تحیتی بگویند تحیت به تو گفته می شود. (امالی صدوق، طبع سنگی مجلس 57 صفحه 195 و بحار، ج 8 صفحه 1- 2)
در عیون اخبار الرضا صدوق از امیرالمؤمنین (ع) روایت می کند که: «امیرالمؤمنین گفتند که رسول خدا (ص) گفتند: ای علی! تو اولین کسی هستی که داخل بهشت می شوی! و در دست توست لوای من، که آن لواء حمد است! و آن دارای هفتاد شقه است که هر یک از آن شقه ها از خورشید و ماه بزرگتر است!»
در علل الشرائع با سند متصل خود از حضرت امیرالمؤمنین (ع) آورده است که: «امیرالمؤمنین گفتند که رسول الله (ص) به من گفتند: تو اولین کسی هستی که داخل بهشت می شوی! عرض کردم: ای رسول خدا! آیا من پیش از شما داخل می شوم؟! فرمود: آری! چون تو دارنده پرچم من هستی در آخرت! همچنان که دارنده پرچم من هستی در دنیا! و صاحب پرچم باید جلو برود، و سپس فرمود: ای علی! گویا من چنین می بینم تو را که داخل بهشت شده ای! و در دست توست لوای من، که آن لوای حمد است! و تمام خلایق از آدم و پایین تر از او همه در زیر آن پرچم قرار گرفته اند!»