به هر درجه که شما در مسیر عبودیت جلو بروید، ربوبیت پیدا می کنید و به اصطلاح ولایت پیدا می کنید یعنی تسلط پیدا می کنید. تسلط بر نفس یک درجه بالاتر، به آنجا می رسید که مالک خاطرات نفس خودتان می شوید. آیا از این بالاتر هم هست؟ آیا این مرکب عبودیت از این هم بیشتر انسان را به خدا نزدیک می کند و از این بیشتر هم به انسان قدرت و توانایی می دهد؟ بله، نه تنها رابطه اش (یعنی رابطه انسان با بدن خود)، به اینجا منتهی می شود که روح از بدن مستقل شود و نیاز خودش را از بدن سلب کند، می رسد به مرحله ای که هر تصرفی که بخواهد در بدن خودش بکند می کند. حتی این قدرت را پیدا می کند، (می دانم بعضی از شما این مطلب را شاید دیر باور می کنید)، جلو حرکت قلب خودش را یک ساعت بگیرد و نمیرد. قدرت پیدا می کند دو ساعت نفس نکشد و نمیرد، قدرت پیدا می کند که با همین بدن طی الارض کند؛ بله قدرت پیدا می کند. این اثر عبادت است. یک انسان مستجاب الدعوه، لااقل درباره خودتان، می شوید حتی می توانید روی بدن خودتان اثر بگذارید، اعجاز کنید، کرامت کنید، در نتیجه عبودیت، جوهرة کنهها الربوبیة، نتیجه اش تسلط است.