عدی بن حاتم

عدی بن حاتم بن عبدالله بن سعدالله بن سعد بن الحشرج بن امرئ القیس بن عدی بن اخزم بن ربیعه بن جرول بن ثعل بن عمروبن الغوث بن طیئ الطائی، معروف به ابووهب بوده است. عدی بن حاتم در سال نهم هجری قمری اسلام آورد، (در تهذیب التهذیب سال هفتم ذکر شده است) و بعضی سال دهم ذکر کرده اند. از اصحاب رسول خدا بود (شیخ طوسی و کشی در کتاب رجال آورده اند) و از سابقین بود و از کسانی که به علی (ع) پیوست. بسیار بخشنده و بزرگوار بود. از پیامبر اکرم (ص) نقل شده اینکه «داخل نشد بر من در وقت صلاة مگر اینکه مشتاق بود»، در کوفه سکونت داشت و از عثمان روبرگرداند.
در جنگ جمل همراه علی (ع) بود. و چشمش کور شد و فرزندش محمد کشته شد و در جنگ صفین هم همراه علی (ع) حضور داشت و جزء اصحاب امام حسن (ع) بود. و همراه او قیام به جنگ نمود و هم در زمان جنگ همراه امام حسن بود و هم در زمان صلح، عبدالله بن زبیر روزی به او گفت: «چه وقت چشمت را از دست دادی؟» عدی به او گفت: «زمانی که پدرت کشته شد و خاله ات یعنی عایشه فرار کرد و در حالیکه من یار و یاور حق بودم و تو خوار و ذلیل کننده حق».
ابوایوب انصاری از ابی طفیل نقل می کند: «روزی که پیامبر اکرم حدیث معروف «من کنت مولاه فعلی مولاه؛ هر کس که من مولای اویم پس علی مولای اوست» را فرمودند. عدی بن حاتم حضور داشت و بپا خاست و شهادت داد بر ولایت علی (ع) و او هفدهمین فرد از شهادت دهندگان بود. و زمانیکه امام حسن (ع) مردم را برای جنگ با معاویه جمع می کرد و برای آنها سخنرانی می کرد و آنها را تشویق به جهاد می کرد. هنگامیکه ساکت شد، عدی بن حاتم به پا خاست و گفت: «سبحان الله چه زشت است این مقام! آیا جواب امامتان را نمی دهید در حالیکه او فرزند دختر رسول خداست» که به این صورت از امام حسن هم در جنگ و هم در صلح حمایت می کرد. ابوحاتم سجستانی در کتاب معمرین، گفته که او 180 سال عمر کرد و مرگ او در سال 68 هـ ق در کوفه اتفاق افتاد.