یزید ابن ولید ابن عبدالملک

یزیدبن ولید، ملقب به "ناقص" دوازدهمین خلیفه بنی امیه در سال 86 هـ ق به دنیا آمد. کنیه او "ابوخالد" و از خلفای دولت مروانی اموی در شام بود. یزید به علت بدرفتاری پسر عمش (ولید بن یزید) که خلیفه بود، بر او شورید و بر دمشق مسلط شد و بعد با ولید جنگ کرد و او را کشت و خودش به خلافت نشست. سال 126 هـ ق دوران حکومت او که فقط 5 ماه بود، دورانی پر از آشوب و فتنه همگانی بود. اهل مصر و حمص، والی او را کشتند. مردم فلسطین و مدینه هم، والی او را طرد کردند. در عراق خوارج و در خراسان، هواداران بنی عباس برخاسته بودند. در بین اقوام عرب تعصب و اختلاف قومی شده بود و خلاصه کثرت آشوب و بلوا، مجالی نمی داد تا او بتواند اقدام و اصلاحی کند، زیرا او اظهار زهد و صلاح می کرد و در صدر اصلاح خرابکاریهای گذشته بود ولی چنین فرصتی پیدا نکرد. شهرت او به «یزید ناقص» از آن جهت است که وظایف و مستمری لشکریان و صله ای را که ولید بن یزید، زیاد کرده بود، او کم و زمانی که والی شد، آن را از بین برد. لقب او «شاکر لانعم الله» نیز بود. او در سن 40 سالگی و در همان سال 126 هـ ق به مرض طاعون از دنیا رفت و به نقلی هم مسموم شد. گویند وقتی مروان جعدی والی شد، قبر او را نبش کرد و جسد او را به دار آویخت.