ولید ابن عتبه

ولید ابن عتبة ابن ابی سفیان (نوه ابوسفیان و برادرزاده معاویه) از امرا و والیان اموی. پدرش عتبه، برادر معاویه، مرد سخنوری بود که در دستگاه بنی امیه، نقش مؤثری داشت و از هواداران آنها بود. ولید بن عتبه، کسی که در زمان معاویه سال 57 هجری قمری والی مدینه بود و بعد از او پسرش "یزید" بر حسب وصیت معاویه، به او نامه نوشت و دستور داد تا به محض دریافت نامه، از حسین بن علی (ع) برای او، بیعت بگیرد و اگر حسین (ع) نپذیرفت گردنش را بزند. بیعت گرفتن برای ولید از حسین بن علی (ع)، بسیار سخت بود لکن با مشورتی که با "مروان" کرد، امام حسین را شبانه احضار نمود. بعد از اینکه آن حضرت به «دارالاماره» آمد، گفتگوهایی بین آنها انجام شد که حضرت فرمود: «ای ولید تو دوست داری که من در مقابل مردم با تو بیعت کنم، پس صبر کن تا صبح شود تا ببینم چه می شود و پاسخ را به بعد موکول کرده و فرمودند: «ای امیر؛ ما اهل بیت نبوت و سرچشمه رسالت و محل آمد و شد فرشتگانیم، همه نیکی ها از ما آغاز و به ما ختم می شود. یزید مردی است فاسد و شرابخوار که به ناحق خون می ریزد و اشاعه فساد می کند. شخصی چون من با فردی مانند او، بیعت نکند. ما صبح می کنیم و شما هم صبح می کنید، ما نظاره می کنیم، شما هم نظاره کنید که کدامیک از ما به خلافت و بیعت سزاوار تر است.»
ولید بن عتبه به دلیل بی کفایتی در این امر در سال 60 هـ ق از منصب خود عزل شد. یزید، عمرو ابن سعید را به جای او نصب و "ولید" را به شام، نزد خود خواند و در آنجا از مشاوران او شد، سپس او در سال 62 هجری قمری، در زمان بعد از امام حسین (ع) والی مدینه شد.

داستانی از ولیدبن عتبه با امام حسین (ع)
به نقل تاریخ زمانی که ولید فرماندار مدینه بود، امام حسین بن علی (ع) با او اختلاف پیدا کرد. حضرت برای آشنا کردن دیگران به احقاق حق خود و شکستن پایه های ظلم به او فرمود: «اگر بر من اجحاف کنی؛ به خدا سوگند در مسجد رسول خدا می ایستم و مردم را به آن پیمانی که پدران و نیاکان آنها بنیان گذاران آن بودند (اشاره به پیمان فضول) دعوت می کنم و....» که در نتیجه، ولید از جریان و سخنان حضرت وحشت کرد و دست از اجحاف برداشت. ولید بر اثر بیماری طاعون درگذشت.