ابوالحتوف خزرجی عجلانی انصاری (ابوالحُتوف خزرجی عِجلانی انصاری)

شهیدی از خوارج!
پدرش حرث یا (حارث) بود و برادرش، سعد انصاری. از قبیله ی بنی عجلان و از اهالی محله ی محکمه ی کوفه بود. ابوالحتوف و برادرش سعد از خوارج بودند، در جریان قیام امام حسین (ع)، ابتدا از مخالفان امام (ع) بودند و همراه لشگر عمربن سعد برای جنگ با حسین بن علی (ع) از کوفه بیرون رفتند و به کربلا رسیدند، در کربلا، در عصر عاشورا وقتی همه ی یاران امام حسین (ع) شهید شدند و امام کمک خواست و فرمود «آیا کسی هست که ما را یاری کند؟ آیا کسی هست که از حرم و خاندان رسول خدا دفاع کند؟» و صدای ضجه و ناله ی زنان و کودکان امام (ع) به آسمان رفت، ابوالحتوف منقلب شد و به همراه برادرش، سعد تصمیم گرفت امام را کمک کند با برادرش گفت: این حسین مگر فرزند پیامبر ما نیست و مگر ما روز قیامت امید شفاعت جدش را نداریم، چگونه ما وارد جنگ با او شویم و او در میان دشمن، بی یار و یاور مانده است. مگر شعار ما (خوارج) «لاحکم الالله» نیست؟ پس به طرفداری از امام حسین (ع)، اسب خود را به سمت لشگر عمربن سعد برگرداند و با شمشیر به آنها حمله کرد و پس از نبردی سخت همراه برادرش به شهادت رسید.

توضیح:
1) برخی از مورخین چنین می نویسند که بعد از امام حسین (ع)، چهار یار دیگر امام در کربلا به شهادت رسیده اند که دو نفر از آنها همین دو برادر بوده اند.
2) در بعضی کتب تاریخ و نیز در زیارت ناحیه مقدسه نام او ذکر نشده است.