مظهر جواد

حضرت رسول (ص) جودی دارد که هیچ کس از بخشندگان ندارند، درباره ی آن حضرت آمده است: «أجود الأجودین الله رب العالمین و أنا أجود ولد آدم؛ بخشنده ترین بخشنده ها خداوندی است که پروردگار جهانهاست و من بخشنده ترین فرزندان آدم (ع) هستم. گذشته از سخاوتها و بخششهای مالی، سفره ای گستردم که در آن همه ی نعمتها و معارف وجود دارد، این سفره "مأدبة الله" است، من همه ی اسرار غیب را با شما در میان گذاشتم.»
مرحوم کلینی از امام صادق (ع) نقل کرده است که: «ما کلم رسول الله العباد بکنه عقله قط؛ آن حضرت با هیچ کس به اندازه ی عمق فکر خود سخن نگفت.» یعنی آنچه را شما از سخنان آن حضرت می فهمید عمق فکر و عمق کلام پیغمبر نیست، هر چه بالا بروید به عمق فکر او نمی رسید اما او هرچه باید بگوید گفته و چیزی را کتمان نکرده، گر چه افراد به میزان ظرفیت هستی خود گفته های آن حضرت (ص) را ادراک می کنند؛ پس آن حضرت آیت کبرای حق است، همان طور که خـدای سبحان جز حق چـیزی نمی گوید «و من أصدق من الله قیلا؛ چه كسى در سخن از خدا راستگوتر است.» (نساء/ 122) و کتمان نمی کند، جواد محض است و بخل در او راه ندارد، رسول خدا نیز مظهر این نامهای زیبای الهی، مظهر جواد، مظهر "أصدق القائلین" و مظهر حق است: «و الله یقول الحق؛ خداوند هر چه می گوید حق است.» (احزاب/ 4) و هر حقی که در تأمین نیاز موجودات امکانی مؤثر بوده بیان داشته است؛ پس نبی اکرم (ص) حق ممثل خواهد بود.
دو دلیلی که برای اثبات دو مدعای قبل بیان شد گرچه درباره ی خصوص کلام و سکوت پیامبر گرامی (ص) بود لیکن با تدبر در آیات یاد شده به همه ی شئون زندگی آن حضرت (ص) سرایت خواهد کرد چنانکه می فرماید: «حیات و ممات من برای خداست.» (انعام/ 162) قهرا رسول گرامی (ص) مجرای وحی و دستگاه گیرنده ای است که از جهتی علوم و معارف را اخذ کرده از راه دیگر به سایرین می رساند، او مخزن حق است که شیطان در آن راه ندارد، خدای سبحان هر دو طرفش را با عصمت محافظت می کند هم از آن جهت که وحی فرود می آید حق است و هم از آن طرف که وحی صادر می شود: «وقل رب أدخلنی مدخل صدق وأخرجنی مخرج صدق؛ بگو پروردگارا مرا [در هر كارى] به طرز درست داخل كن و به طرز درست‏ خارج ساز.»(إسراء/ 80)
او در هر شأنی از شئون زندگی که وارد می شود صادقانه آغاز می کند، و هنگامی که از کار، نتیجه گیری کرده و از آن خارج می گردد هدفی صادقانه دارد؛ تنها در برخی از کارهای جزیی نیست که انسان صادقانه وارد و خارج شود، تنها در مسئله ی مردن نیست که انسان صادقانه بمیرد و صادقانه سر از قبر بردارد، خوب بمیرد و خوب هم مبعوث شود بلکه در همه ی شئون دنیا، برزخ و قیامت، صادقانه وارد و خارج می شود.