حلاس بن عمرو ازدی راسبی

مدافع همیشگی ولایت

از یاران امام علی (ع) و از بزرگان شیعه بود. پدرش عمرو راسبی بود و برادرش نعمان بن عمرو که او نیز از شهدای کربلا است.
حلاس از قبیله راسبی، شاخه ای از قبیله ازد و اهل کوفه بود و نسبشان به راسب بن مالک می رسد. حلاس بسیار شجاع و جنگجویی معروف بود. در زمان خلافت امام علی (ع) در شهر کوفه، سرهنگ نیروهای انتظامی (شهربانی) بود و مسئولیت نگاهبانان امام را بر عهده داشت و در جنگ صفین در رکاب آن حضرت بود.
در جریان قیام امام حسین (ع) حلاس با برادرش نعمان، همراه نیروهای لشگر عمر سعد از کوفه خارج شد و به کربلا آمد. وقتی ابن زیاد شروط امام حسین (ع) مبنی بر اینکه اجازه دهند از همان راه که آمده اند برگردند، نپذیرفت، حلاس همراه برادرش و جمعی دیگر، شب هشتم محرم در کربلا خود را به یاران امام (ع) رساند و به سپاه حسینی پیوست تا در صبح روز عاشورا در اولین حمله و همه جانبه ی لشگر عمر سعد، حلاس به یاری امام حسین (ع) شتافت و نبردی سخت کرد و بی پروا جنگید تا به شهادت رسید.

توضیح
نامش در برخی منابع "حلاش" و "حلاش الهجری" آمده است. (هجر از شهرهای یمن است)