وهابیت و اصول اعتقاد

این کتاب و رساله شریفه از آثار محمدجواد بلاغی می باشد. بسیاری از شرح حال نگاران آورده اند که، علامه بلاغی در مناقشه فتوای شیخ ابن ابیلهد، دو رساله چاپ شده دارد؛ محمدعلی حکیم به نسخه ای از آن دست یافت که در نجف اشرف، در سال 1345 ه.ق به صورت سنگی چاپ شده بود، و چون بر آن هیچ اشاره ای به نام رساله نبود به نظر ایشان نام آن را وهابیت و اصول اعتقاد نهادند.
در این کتاب مؤلف نخست موضوع توحید خدا در عبادت را بحث کرده، و پس از آن توحید خدای سبحان را در افعال آورده است و آنچه را که از بحثهای فرعی و زیر مجموعه های توحید افعالی است: مانند تبرک جستن به قبور و زیارت آنها و نماز در آنجا و افروختن چراغ ها در آن مکانها و توسل و استغاسه و شفاعت و قربانی ها و نذرها.
از این رو، این رساله با حجمی کوچک دارای محتوایی بزرگ است. از بحث های طولانی ملال آور یا مختصر آسیب زا به دور است. همه مباحث لازم را درباره این مطالب مهم در بر دارد، و افزون بر نرم خویی و رعایت اوج ادب و احترام در مناقشه و مناظره، حق موضوع را به حجت قاطع و دلیل نقلی ثابت و قوی، و برهان عقلی قانع کننده به طور کامل، ادا کرده است.
در رابطه با حقیقت انتشار و چاپ این کتاب باید گفت که با توجه به فتوای شیخ عبدالله بن ابیلهد، (فقیه حنبلی) قاضی القضات حجاز درباره بعضی از مسائلی که به زیارت قبور و شفاعت و مانند آن مربوط می شد، موجی از کنش ها را میان عالمان در رسانه های عمومی بر انگیخت. عالمان بسیاری از مذاهب مختلف اسلامی، به زبان های گوناگون، درباره این فتوا و رساله نوشتند. یکی از آنها همین رساله است که ذکر شد. آنها را برای این برای نشر برگزیدند که همه جوانب بحث را در بر دارد، عبارتش روان، گویا و مختصر و مفید میباشد و ادله ای که بر آنها تکیه شده قوی و استوارند.

معرفی اجمالی نویسنده:
شیخ محمدجواد بلاغی فرزند شیخ حسن بن شیخ طالب... بلاغی نجفی، از علمای مشهور و فقیه اصولی، حکیم و محدث و از مجاهدین شیعه در قرن اخیر است. او در سال 1282 هـ ق در نجف اشرف متولد شد. مقدمات علوم را نزد علمای آنجا فرا گرفت و آنگاه در سال 1396 ق به کاظمین رفت، در آنجا با دختر سیدموسی جزائری کاظمی ازدواج کرد. مجددا سال 1312 ق به نجف برگشت. اساتید او عبارت بودند از حاج آقا رضا همدانی، آخوند ملامحمد کاظم خراسانی، سیدمحمد هندی، شیخ محمد طه نجف. علوم عقلی را نیز در محضر میرزا علامه برغانی حائری و میرزا علی نقی برغانی حائری، تحصیل کرد. بلاغی سال 1326 ق به سامرا هجرت کرد و شاگرد میرزا محمدتقی شیرازی شد و ده سال آنجا کسب فیض کرد.
چندین کتاب و رساله در آنجا تالیف و بعد در کاظمین ساکن شد. او در کنار استادش میرزای شیرازی با انگلیسی ها و استعمار و اشغال عراق، مبارزه کرد و بعد از دو سال به نجف (وطن خود) برگشت و در آنجا به تدریس و فتوی و تالیف و تصنیف مشغول شد. شیخ بلاغی در مدت اقامتش در کاظمین، توانست با تلاش زیاد با فضلای یهودی و نصرانی در بغداد دوستی و ارتباط برقرار کند و زبان عبری و ارمنی و انگلیسی و ادبیات آنها را بیاموزد، و اطلاعات عمیقی از کتب آنها و مذاهبشان به دست آورد. از این رو، این عالم بزرگ، از معدود علمای معاصر اسلامی است که توانست در مقابل مسیحیان و یهودیان و مادیون و هجوم فرهنگی غرب و تبلیغات آنها، مقاومت کند و با قلم و زبان به رد شبهات آنان بپردازد و در نهایت توانست مجموعه ای از مباحث و احتجاجات علمی خود در رد یهود و نصارا فراهم، ولی از ذکر نام خودش بر مولفاتش ابا داشت. او مولفات نفیسی دارد که هر کدام در نوع خود کم نظیر و از مفاخر کتب شیعه است. شیخ جواد بلاغی سال 1352 ق، در سن 70 سالگی رحلت نمود و در حجره سوم جنوب غربی صحن حضرت امیرالمومنین (ع)، در نجف اشرف مدفون است.

ساختاربندی کتاب:
این کتاب شامل پنج فصل به شرح زیر می باشد:
فصل اول: توحید خدا در عبادت- زیارت قبور- تبرک جستن به قبور
فصل دوم: توحید خدای سبحان در افعال- توسل و درخواست فریادرس و شفیع- شفاعت
فصل سوم: بنا و ساخت آرامگاه بر قبور
فصل چهارم: نماز در آرامگاهها و افروختن چراغ در آنجا- نماز کنار قبور- افروختن چراغ ها
فصل پنجم: در قربانی ها و نذرها