شعر منصور نمری در سوگ حضرت زهرا سلام الله علیها

منصور بن زبرقان بن مسلم و یا مسلمه بن زبرقان از شاعران قرن دوم هجری و مداحان خاندان برمک. وی قصیده هایی در وصف عباسیان سروده است که در بعضی آنها توهینی به بنی هاشم است. لیکن شوقی ضیف می نویسد:
وی شیعی بود و این ستایش ها را سپر عقیده خویش ساخت. در قصیده ای که چند بیت از آن را می آوریم از ستمکاران بر آل محمد (ص) چندان نکوهش کرده است که هارون دستور کشتن او را داد. لیکن پیش از آنکه امر او اجرا شود، منصور درگذشت. مرگ او در پایان سده دوم هجری است.
تقتل ذریه النبی و یر *** جون جنان الخلود للقاتل
و یلک یا قاتل الحسین لقد *** نوت بحمل ینوء بالحامل.....
دینکم جفوه النبی و ما *** الجافی لال النبی کالواصل
مظلومه و النبی و الدها *** قریر أرجاء مقله حافل
ألا مصالیت یغضبون لها *** بسله البیض و القناالذابل؟
(الشعر و الشعراء ص 836-837، تاریخ الادب العربی شوقی ضیف ج3 ص 317، الاغانی ج 13 ص140، تاریخ بغداد ج 13 ص65 و مقاتل الطالبین ص 522)
فرزندان پیامبر از دم تیغ می گذرند و برای کشنده، بهشت جاویدان امید دارند.
وای برتو ای کشنده حسین! باری گران بر دوش داری که بر کشنده آن سنگینی می کند.
دین شما ستم به رسول است، ستمکار و دوست دار آل پیمبر نه در یک درجه از قبول است.
ستم رسانیده ای که دختر پیغمبر است و چشم او در دانه های اشک غوطه ور است.
شمشیرزنان دلاور کجایند؟ چرا به خاطر او به خشم نمی آیند و دست به شمشیر و نیزه نمی گشایند؟
ضبط بیت ها از روی نسخه مصحح الشعر و الشعراء به تصحیح احمدمحمد شاکر است. و در مصادر ذکر شده اختلاف فراوان در ضبط کلمات دیده می شود، و بیت چهارم خلاف قاعده دستوری است.